Dokładnie w 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości rusza akcja Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży „Polak z sercem'. O zbiórce żywności i akcji SMS na rzecz rodaków ze Wschodu mówili organizatorzy i partnerzy zebrani na konferencji prasowej w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski 7 listopada w Warszawie.

Akcja Polak z Sercem jest to działanie skierowane do młodych ludzi mieszkających na terenie Ukrainy i Białorusi. Odbędzie się w dwóch etapach – od 11 do 25 listopada i od 11 listopada do 30 czerwca 2019 r.- W pierwszym etapie chcemy zbierać produkty żywnościowe oraz środki czystości dla młodych, którzy mieszkają na Ukrainie i Białorusi, natomiast od 11 listopada do końca czerwca przyszłego roku pragniemy przez zbiórkę sms oraz zbieranie funduszy w ramach Fundacji dla młodzieży, zebrać środki finansowe na organizację wakacji w Polsce dla młodych Polaków zza wschodniej granicy z okręgu Lwowskiego i Grodzieńskiego – powiedział Patryk Czech, Przewodniczący Prezydium Krajowej Rady Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Dodał, że wykaz potrzebnych produktów znajduje się na stronie KSM-u. - Cieszę się, że rozpoczynamy kolejną akcję pomocową skierowaną na Wschód. Tych akcji jest bardzo wiele i to świadczy o naszej otwartości i o tym, że jesteśmy w ciągłej łączności z naszymi rodakami, którzy żyją za wschodnią granicą. Cieszę się z tego, że tak wiele podmiotów uczestniczy w tej akcji, bo jeżeli robimy coś wspólnie, to to jest piękne, wartościowe i na pewno owoce tego będą większe – mówił ks. Leszek Kryża, Dyrektor Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski. Ks. Kryża podkreślił, że głównym problemem młodzieży za wschodnią granicą jest brak perspektyw, który wiąże się z emigracją wewnętrzną i zewnętrzną. - Wielu młodych ludzi opuszcza swoje miejscowości, szczególnie te małe. Udaje się do wielkich miast, żeby tam rozpocząć jakiś nowy etap życia i się odnaleźć. Wielu z nich jednak wędruje za granicę i dociera do Polski. Z tego powodu, tam na miejscu wspólnoty cierpią, bo można powiedzieć, że taki bardzo wartościowy element wspólnoty parafialnej, wspólnoty młodzieżowej opuszcza kraj i szuka szczęścia gdzie indziej. Dlatego myślę, że akcja, która jest skierowana do tych, którzy są tam jest wartościowa i bardzo potrzebna – dodał.

Dyrektor warszawskiego biura Papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie, ks. dr Mariusz Boguszewski, podkreślił, że zarówno Białoruś jak i Ukraina potrzebują naszej pomocy. – Tych potrzeb jest bardzo wiele i myślę, że będziemy mogli im zaradzić i wiele osób wspólnie uratować, może nawet dać im życie, a na pewno dać im nadzieję. To jest to, o co proszą nas ludzie, kiedy tam jesteśmy - bądźcie naszym głosem, mówcie o naszych problemach – dodał. Ks. dr Boguszewski zaapelował też do wszystkich, aby włączyli się w akcję poprzez zbiórkę żywności oraz zbiórkę SMS. Ks. Andrzej Piekaniec z parafii p.w. św. Wawrzyńca w Żółkwi na Ukrainie podkreślił, że taka akcja i wsparcie materialne oraz duchowe są bardzo potrzebne na Wschodzie. - Pierwsza rzecz, która rodzi się w sercu patrząc też na logo akcji, na tę wyciągniętą dłoń z sercem, to jest właśnie wdzięczność. W imieniu abp Mieczysława Mokrzyckiego (...) dziękuję za to wsparcie, za ten konkretny gest. Wdzięczność się rodzi w sercu dlatego, że to nie jest jakieś abstrakcyjne mówienie o potrzebach, tylko kiedy mówimy, że jest trudno, że widać ten brak perspektywy, brak nadziei to jednak ta akcja rodzi nadzieję, że będzie lepiej – powiedział.

Akcję 'Polak z sercem' można wesprzeć wysyłając SMS-a o treści POMOC na numer 72405 oraz wpłacając datki na konto Fundacji dla Młodzieży: 26 1090 2590 0000 0001 3751 6623 z dopiskiem 'Polak z sercem'. Partnerami akcji są Pomoc Kościołowi w Potrzebie i Radio Warszawa.

pgo / Warszawa / ekai.pl

Nasz kontynent nie wyciągnął wniosków ze światowych wojen. Świadczy o tym obecny kryzys Unii Europejskiej – uważa abp Jean-Claude Hollerich, przewodniczący Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE). W rozmowie z Radiem Watykańskim nawiązał do przypadającej dzisiaj 100. rocznicy zakończenia I wojny światowej. Podkreślił, że rozpad Unii stanowiłby poważne zagrożenie dla pokoju. Nasze kraje stałyby się areną sporów wielkich mocarstw, takich jak USA, Chiny i Rosja.

Zdaniem arcybiskupa Luksemburga trzeba być świadomym zarówno wartości Unii Europejskiej, jak i jej słabości, a także dobrze zrozumieć przyczyny istniejących na naszym kontynencie populizmów. 'Mają one bardzo różne przyczyny' - zaznaczył rozmówca rozgłośni papieskiej. Zauważył, że 'pewien rodzaj populizmu jest nawet dość brutalny, opiera się bowiem na zasadzie: dla mnie najlepsza część tortu'. I to budzi obawy - dodał hierarcha. Zwrócił uwagę, że dotychczas w polityce europejskiej zawsze próbowano dojść do kompromisu, aby każdy coś z tego miał. 'Nie tak, że ten, który jest największy, będzie miał najlepszy kawałek tortu. To jest infantylne, ale i niebezpieczne' – powiedział arcybiskup.

Jednocześnie przyznał, że problemy wynikają także stąd, że nasze społeczeństwa przeżywają głębokie i szybkie przemiany. 'W tej sytuacji ludzie mają poczucie, że tracą swoją tożsamość. Czują się w tym zagrożeni. A my za mało mówiliśmy o tożsamości. Myślę, że problem tożsamości trzeba włączyć do debaty politycznej. Trzeba mówić o tożsamościach, ale otwartych, pozostających w dialogu' - jest przekonany przewodniczący COMECE.

(AI/vaticannews) / Watykan / ekai.pl

           Siostry i Bracia! Drodzy Diecezjanie!

           Wśród wielu ważnych wydarzeń w życiu Kościoła trzeba pamiętać o wprowadzonym przez papieża Franciszka Światowym Dniu Ubogich, który w tym roku obchodzimy w niedzielę, 18 listopada.

Z tej okazji Ojciec Święty przekazał nam orędzie, które rozpoczyna się od słów psalmu: Oto biedak zawołał, a Pan go wysłuchał (Ps 34,7). Czytamy w nim: „Odpowiedzią Boga wobec ubogiego jest zawsze interwencja zbawcza, by opatrzyć rany duszy i ciała, aby przywrócić sprawiedliwość i godne życie. Odpowiedź Boga jest również wezwaniem, aby każdy, kto wierzy w Niego, czynił to samo według swoich ludzkich możliwości. Światowy Dzień Ubogich zamierza być maleńką odpowiedzią całego Kościoła, rozsianego po całym świecie, skierowaną do wszystkich ubogich, aby nie myśleli, że ich krzyk upadł w próżnię”. Orędzie kończy się słowami: „Zapraszam braci Biskupów, Kapłanów, a w szczególności Diakonów, na których nałożono ręce dla służby ubogim (por. Dz 6,1-7), zapraszam Osoby konsekrowane oraz Świeckich, którzy w parafiach, stowarzyszeniach oraz ruchach dają konkretną odpowiedź Kościoła na wołanie ubogich, aby przeżyli ten Światowy Dzień Ubogich jako uprzywilejowany moment nowej ewangelizacji. Ubodzy nas ewangelizują, pomagając nam odkrywać każdego dnia piękno Ewangelii. Poczujmy się wszyscy w tym dniu dłużnikami ubogich, abyśmy poprzez wyciągnięte ręce do siebie nawzajem mogli zrealizować zbawcze spotkanie, które umacnia wiarę, urzeczywistnia miłość i umożliwia nadzieję w kroczeniu bezpiecznie na drodze do Pana, który przychodzi”.

          Bracia i Siostry!

          W inicjatywę papieża Franciszka wpisuje się ogólnopolska akcja Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży pod hasłem: „Polak z sercem”; akcja zbierania żywności z długim terminem ważności i środków czystości na rzecz naszych Rodaków zamieszkujących dzisiejsze tereny Białorusi i Ukrainy. W naszej archidiecezji przeprowadzana będzie przez parafialne odziały Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży i Akcji Katolickiej. Zakończenie zbiórki przewidziano w święto patronalne Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, to znaczy w uroczystość Chrystusa Króla, gdy przy katowickiej katedrze wszyscy uczestnicy Mszy św. pontyfikalnej o godzinie 12.00 będą mogli za pośrednictwem młodzieży przekazać także swoje dary.

          Drodzy Diecezjanie!

          Nowymi formami ubóstwa, jakie dziś dostrzegamy, są niewątpliwie samotność i ubóstwo energetyczne. Wielu ludziom, szczególnie starszym, otrzymującym najniższe emerytury, brakuje często funduszy na zakup właściwego opału. Skazani są na ogrzewanie mieszkań zatruwającymi środowisko naturalne śmieciami lub doświadczanie zimna. Te sytuacje niech będą dla nas wezwaniem do solidarności i konkretnej pomocy, np. przez podzielenie się opałem. Dzielmy się nade wszystko darem czasu i bliskości z samotnymi i ubogimi. Dostrzegajmy ich samych i ich potrzeby.

          Bracia i Siostry!

         Niech Światowy Dzień Ubogiego otworzy nasze oczy na wszelkie, także nowe formy ubóstwa i nich nas mobilizuje do międzyludzkiej i chrześcijańskiej solidarności. Wszystkim udzielającym konkretnej odpowiedzi na wołanie ubogich błogosławię!

† Wiktor Skworc

Arcybiskup Metropolita

Katowicki

Katowice, 8 listopada 2018 r.

VA I – 7926/18

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku kard. Edmund Dalbor zaczął używać zakazanego przez Prusaków tytułu prymasa Polski. Jednocześnie w Warszawie funkcjonował prymas Królestwa Polskiego. Pytanie, który z hierarchów jest faktycznie prymasem, było nieuchronne.

W pierwszych latach rządów Edmunda Dalbora nikt jego pierwszeństwa w Kościele w Polsce nie kwestionował. Podpis arcybiskupa – jeszcze jako nominata – widnieje na pierwszym miejscu pod listem biskupów polskich ze wszystkich trzech zaborów skierowanym do „episkopatu całego świata katolickiego' z prośbą o modlitwę i materialne wsparcie dla ofiar wojny na ziemiach polskich. Jako pierwszy kard. Dalbor podpisał się także pod telegramem wysłanym do papieża Benedykta XV z okazji obchodów 100-lecia powstania metropolii warszawskiej w 1917 roku. Trudności ze wskazaniem pierwszeństwa dawały już jednak o sobie znać.

Na inauguracji wspomnianych obchodów jubileuszowych archidiecezji warszawskiej obaj hierarchowie – abp Dalbor i abp Kakowski – nie będący jeszcze wtedy kardynałami, założyli przysługujące im z racji prymasostwa purpurowe szaty. Dodatkowo arcybiskup warszawski w myśl zaleceń papieża objął opieką przybyłego do metropolii warszawskiej wizytatora apostolskiego abp. Achille Rattiego (od 1919 roku nuncjusza apostolskiego) późniejszego papieża Piusa XI, który przewodniczył pierwszej zwołanej po odzyskaniu niepodległości Konferencji Episkopatu Polski w grudniu 1818 roku. Uczestniczyli w niej obaj hierarchowie. Obaj wzięli także udział w uroczystym otwarciu Sejmu w lutym 1919 roku. Abp Kakowski odprawił nabożeństwo w katedrze, a abp Edmund Dalbor poświęcił gmach parlamentu.

czytaj dalej...

bgk / Gniezno / ekai.pl

Unikatowa monstrancja Lumen Gentium przekazana zostanie 11 listopada w Katedrze Wawelskiej w trakcie uroczystej Mszy św. za ojczyznę. Monstrancja, która jest darem wdzięczności za stulecie odzyskania niepodległości, ma wysokość 130 cm i jest wykonana m.in. z unikalnych brazylijskich kryształów górskich, białego bursztynu i naturalnego koralowca. Docelowo ma trafić do Sanktuarium św. Jana Pawła II.

Monstrancję ufundowała Fundacja Aniołów Miłosierdzia, znana z akcji Most Do Nieba, która wspiera jedyne hospicjum na Litwie oraz zbiera środki na budowę pierwszego hospicjum dla dzieci w Wilnie. Fundacja w ubiegłym roku przekazała także dwie Monstrancje Fatimskie – jedną dla Fatimy, drugą dla Sanktuarium na Krzeptówkach. Dzieło zostało stworzone w Studio Mariusza i Kamila Drapikowskich. „Im dłużej na nią patrzymy, tym bardziej przekonujemy się, że powstała z natchnienia, które towarzyszy ikonopisarzom. Dla twórcy ikony liczy się bowiem spotkanie Jezusa' - przekonuje Grzegorz Kiciński, dyrektor Fundacji Aniołów Miłosierdzia. „W ikonie wszystko jest w Jezusie, przez Jezusa i dla Jezusa. To On jest Światłem i Panem historii, osobistej i narodowej. Bez Niego nie potrafimy zrozumieć naszych ran i darów, naszych dróg i zagubień, ani też dostrzec źródła i piękna naszej różnorodności' - dodaje Kiciński.

Belki krzyża wykonane zostały z unikatowych pod względem wymiarów i ciężaru okazów górskiego kryształu, które udało się zdobyć w Brazylii. Światło, które pada na hostię, rozświetla także ramiona krzyża. Z serca monstrancji wychodzi biało-czerwona wstęga, wykonana z białego złota i naturalnego koralu. Jej dolna część dochodzi do Białego Orła. Na jego piersi, wzorując się na tradycji husarskiej, umieszczony został ryngraf z Matką Bożą Jasnogórską. W podstawie Monstrancji 100-lecia znajdują się słowa „Polonia semper fidelis' (Polska zawsze wierna). Na dole monstrancji znajdują się płaskorzeźby trzech Archaniołów: Michał z mieczem, Gabriel z lilią, Rafał z rybą.

md / Kraków / ekai.pl

Asia Bibi przebywa ze swoim mężem i dziećmi w bezpiecznym miejscu. Tymczasem w Pakistanie znów narasta napięcie wywołane protestami islamskich fundamentalistów.

„Dziękuję Bogu. Niech Pan będzie uwielbiony za moją wolność' – te słowa niezłomna chrześcijanka miała wypowiedzieć po opuszczeniu więzienia w Multanie, gdzie w odosobnieniu spędziła ostatnie lata. Jednocześnie pakistańskie służby potwierdziły, że zostało zatrzymanych dwóch strażników więziennych, którzy przygotowywali jej zabójstwo.

„Ze względu na bezpieczeństwo Asii Bibi nie możemy ujawniać wielu faktów. Mogę jednak potwierdzić, że przebywa obecnie ze swoją rodziną' – mówi Radiu Watykańskiemu Alessandro Monteduro, kierujący włoskim oddziałem papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie, które od samego początku wspiera rodzinę niezłomnej chrześcijanki. 'Uwolnienie Asii Bibi jest bez wątpienia wspaniałą wiadomością, jednak biorąc pod uwagę protesty, których świadkami byliśmy w minionych dniach, trzeba zaznaczyć, że pełnia szczęścia będzie dopiero wówczas, gdy kobieta i jej bliscy będą całkowicie bezpieczni – mówi Monteduro. – Słuszne jest nieprzekazywanie zbyt wielu informacji. Asia Bibi ma się dobrze i wreszcie przebywa ze swoją rodziną, to mogę potwierdzić. Cieszy się obecnością męża i dzieci. Dalsze kroki w jej sprawie nie mogą ograniczać się jedynie do działań organizacji pomocowych takich, jak nasza. Oczekujemy decyzji ze strony władz Pakistanu i krajów, które zadeklarowały chęć przyjęcia u siebie całej rodziny. W ich rękach jest teraz rozwiązanie całej sytuacji'.

Przyszłość Asii Bibi wciąż nie jest pewna. Źródła rządowe poinformowały, że będzie mogła opuścić kraj dopiero wówczas, gdy Sąd Najwyższy odrzuci odwołanie wniesione przeciwko jej uniewinnieniu. Tymczasem w kraju narasta napięcie. Istnieją duże obawy, że piątkowe modlitwy w meczetach zakończą się falą ulicznych protestów, jak to miało miejsce po ogłoszeniu wyroku uniewinniającego Asię Bibi.

vaticannews / Islamabad / ekai.pl

Przyszło mu pełnić urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego w przełomowych dla Polski czasach. Po 123 latach zaborów nasza Ojczyzna odzyskała niepodległość i powróciła na mapę Europy. Dalbor dobrze rozumiał wagę tego wydarzenia i z powierzonych mu zadań wywiązał się wzorowo.

W chwili nominacji Edmund Dalbor miał zaledwie 46 lat. Wzbraniał się przed przyjęciem godności nie tylko ze względu na stosunkowo młody wiek, ale przede wszystkim ze względu na stan zdrowia. Opiekujący się nim lekarz dr Jerzykiewicz z Poznania dawał mu nie więcej niż 10-12 lat życia. Papież Benedykt XV nie chciał jednak słyszeć o odmowie i w maju 1915 roku powołał Dalbora na obydwa arcybiskupstwa. Nominat objął rządy 3 miesiące później.

Jeszcze we wrześniu odbył ingres do katedry poznańskiej, a 2 października do katedry gnieźnieńskiej. To właśnie wówczas wypowiedział prorocze życzenie, aby uroczystości stały się początkiem lepszych czasów. W pierwszym liście pasterskim napisał: „Na zegarze świata biją godziny, mające wywrzeć wpływ ogromny na losy narodów, Kościoła i religii, mające rozstrzygać o przyszłym wyglądzie świata. Co nam przyszłość przyniesie, nie wiemy, ale to wiemy, że dokonują się w świecie zamiary Boże. Rzeczy, które wczoraj zdawały się niemożliwe, stają się dziś rzeczywistością. (...) Zniknie, co z woli Bożej ma zginąć, powstanie i przetrwa, co Bóg zechce powołać do życia i zachować. Obyśmy stali się godnymi tej wielkiej chwili dziejowej'.

czytaj dalej...

bgk / Gniezno / ekai.pl

Był taki plan, aby archidiecezję gnieźnieńską wraz z godnością prymasa całkowicie zlikwidować. Nie powiódł się dzięki stanowczemu oporowi społeczeństwa.

Projekt ten przygotował w 1818 roku, na polecenie władz pruskich, Marcin Dunin, późniejszy arcybiskup gnieźnieński, a wówczas radca konsystorza poznańskiego. Trzy lata wcześniej odbył się Kongres Wiedeński, który nazywany jest niekiedy IV rozbiorem Polski, i który usankcjonował trzy poprzednie rozbiory (1772, 1793, 1795), modyfikując je o tyle, że istniejące od 1807 roku Księstwo Warszawskie – ową namiastkę państwa polskiego – przekształcono w niesuwerenne i zależne od Rosji Królestwo Polskie. Dla archidiecezji gnieźnieńskiej ten nowy podział był niezwykle niekorzystny i to on postawił pod znakiem zapytania jej istnienie.

Niewygodne Gniezno

W XIII wieku archidiecezja gnieźnieńska zajmowała dużo większe terytorium niż obecnie. W jej granicach leżał m.in. Kalisz i Łowicz, który swego czasu był miastem rezydencjalnym prymasów Polski i gdzie niektórzy z nich zostali pochowani. Wskutek rozbiorów terytorium to znalazło się początkowo na obszarze Prus i Austrii, a później także Rosji. Już po pierwszym rozbiorze na stronę pruską „trafiły' 142 parafie z 808 wówczas istniejących. Kościół gnieźnieński wciąż jednak dysponował sporymi siłami. Służbę Bożą sprawowało 1031 kapłanów diecezjalnych, 697 zakonników oraz 106 sióstr zakonnych. W użyciu było 11 kolegiat i 1140 świątyń i kaplic. Funkcjonowało 14 opactw i 2 seminaria duchowne w Gnieźnie i Kaliszu. To jednak wkrótce miało się zmienić.

czytaj dalej...

bgk / Gniezno / ekai.pl

Asia Bibi opuściła więzienie w Multanie i przebywa w bezpiecznym miejscu. Z Pakistanu będzie mogła jednak wyjechać dopiero wówczas, gdy Sąd Najwyższy odrzuci odwołanie wniesione przeciwko jej uniewinnieniu. Poinformował o tym rzecznik pakistańskiego ministerstwa spraw zagranicznych.

Organizacje niosące pomoc niezłomnej chrześcijance i jej rodzinie apelują o roztropność w przekazywaniu informacji, ponieważ, jak podkreślają, sytuacja wciąż jest bardzo delikatna. Istnieje obawa, że dojdzie do eskalacji przemocy ze strony islamskich fundamentalistów. Radykalna organizacja TLP ( Tehreek-e-Labaik Pakistan), która w protestach ulicznych domagała się m.in. ponownego rozpatrzenia sprawy Asii Bibi, zapowiedziała, że jeśli władze nie dotrzymają umowy, doprowadzi do upadku rządu. „Jesteśmy gotowi na wszystko' – stwierdził rzecznik ugrupowania.

W obecnej sytuacji napięcia wszyscy chrześcijanie Pakistanu obawiają się o swoje życie. Także rodzina Asii Bibi ukrywa się i prosiła o nieujawnianie miejsca pobytu. Sprzeczne informacje są nawet na temat tego, czy dzielna chrześcijanka przebywa obecnie ze swoją rodziną. Wiadomo jedynie, że wczoraj wieczorem Asia Bibi opuściła więzienie w Multanie i na pokładzie samolotu odleciała do Islamabadu. Osoby niosące jej pomoc poinformowały, że przebywa w bezpiecznym miejscu. Nie wiadomo jednak gdzie się ono znajduje i czy nie jest nim inne więzienie. Dyrektor zakładów karnych w prowincji Pendżab, któremu podlega więzienie w Multanie, poinformował, że przeważnie nakaz uwolnienia więźnia otrzymują dwa dni po ogłoszeniu wyroku trybunału. „W przypadku Asii Bibi nakaz ten przyszedł z opóźnieniem i do więzienia dotarł dopiero 7 listopada' – stwierdził Zawar Hussain Warraich. Rzecznik pakistańskiego ministerstwa spraw zagranicznych stwierdził, że kobieta wciąż jest w Pakistanie. „Jest wolną obywatelką i po wyroku sądu może iść dokąd chce. Nie ma ograniczeń, co do poruszania się wolnych obywateli' – stwierdził Muhammad Faisal. Dodał zarazem, że Asia Bibi „będzie mogła opuścić kraj dopiero wówczas, gdy Sąd Najwyższy odrzuci odwołanie wniesione przeciwko je uniewinnieniu'. Z kolei pakistański minister ds. informacji Fawad Chaudhry uznał za skrajnie nieodpowiedzialne pisanie bez potwierdzenia, że opuściła kraj. Przypadek Asii Bibi nazwał „kwestią delikatną'. Watykański sekretarz stanu stwierdził, że Stolica Apostolska jest zainteresowana jak najlepszym zakończeniem całej sytuacji. Kard. Pietro Parolin dodał zarazem, że jest to wewnętrzna sprawa Pakistanu. Wyraził nadzieję, że zostanie rozwiązana w najlepszy możliwie sposób.

vaticannews.va / Islamabad / ekai.pl

Archiwa kościelne są świadkami ewangelizacji i świadkami wielkiej tradycji Kościoła, przykładem instytucji, która się nie zmienia, ale musi się ciągle rozwijać – powiedział w Poznaniu do archiwistów europejskich abp Stanisław Gądecki. Tematem III Konferencji Archiwistów Kościelnych Europy są archiwa jako miejsca dialogu kulturowego.

Do Poznania przybyli archiwiści z kilkunastu krajów europejskich. W obradach uczestniczy m.in. bp Carlos Alberto Azevedo, delegat Papieskiej Rady ds. Kultury. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski spotkał się z uczestnikami konferencji w auli Kurii Metropolitalnej, gdzie odbywały się obrady Rady Konferencji Episkopatów Europy. Nawiązując do obrad CCEE podkreślił, że dialog na różnych płaszczyznach jest niezwykle potrzebny ludziom naszych czasów. W kontekście działalności archiwów kościelnych metropolita poznański przyznał, że jego ciągłym dylematem jest odpowiedź na pytanie czy lepiej inwestować w ludzi, np. studiujących nauki teologiczne, czy w instytucje, takie jak archiwum. „Konieczne jest jedno i drugie' – podkreślił abp Gądecki. Metropolicie poznańskiemu dziękował za organizację konferencji w Poznaniu ks. prałat Gaetano Zito, przewodniczący międzynarodowego Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych. „Rzadko się zdarza, że miejscowy biskup tak chętnie przyjmuje archiwistów. Naszym zadaniem jest wspieranie badań nad historią Europy, archiwa są przecież «tabernakulum» pamięci' – mówił ks. Zito.

III Konferencja Archiwistów Kościelnych Europy „Archiwa kościelne i archiwa państwowe: miejsce dialogu kulturowego' odbywa się w dniach 7-9 listopada w Poznaniu. Uczestniczą w niej archiwiści z Włoch, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Portugalii, Malty, Rumunii, Słowenii, Chorwacji, Albanii i Polski.

ms / Poznań / ekai.pl