Premiera pieśni „Cisza eremity' w wykonaniu Sylwii Hazboun z Ustronia odbyła się 24 listopada w mediach społecznościowych. To jedyna w Polsce artystka, która czerpie inspiracje wyłącznie z dorobku chrześcijaństwa Bliskiego Wschodu i Pisma Świętego oraz wykonuje pieśni po polsku i w językach aramejskim, arabskim i hebrajskim. Klip wideo do jej najnowszego utworu powstał na Pustyni Judzkiej w Palestynie, w miejscu, w którym żyli wczesnochrześcijańscy eremici.

Jak wyjaśnia Sylwia Hazboun na swoim blogu „Dzisiaj w Betlejem', nowy utwór to muzyczna medytacja o pustyni i anachorecie, który porzuca swoje dotychczasowe życie, aby rozważać boskie tajemnice w odosobnieniu. „Pieśń narodziła się z rozważań na temat Ojców Pustyni. To ludzie, którzy wyruszali na pustynie od Egiptu przez Palestynę i Syrię aż po Turcję, pragnąc rozważać tam Słowo Boże. Jako, że fascynują mnie początki chrześcijaństwa, nie mogłam nie zainteresować się również pustynią i życiem Ojców. Zaintrygowało mnie ich postanowienie do życia w odosobnieniu i to radykalne zaufanie w to, że Bóg sam wystarczy' – zaznacza artystka, przypominając, że eremici większość czasu poświęcali modlitwie, rozważaniom oraz prostej pracy fizycznej. „Anachoreci dążyli bowiem do tego, by posmakować słodyczy Królestwa Bożego już na ziemi, do tzw. modlitwy nieustannej, modlitwy serca. To stan modlitwy niewysłowionej, w której liczy się samo przebywanie z Bogiem - wówczas serce modli się samo. Każda próba opisania tego stanu jest w pewnym sensie niepełna. Ojcowie Pustyni pouczali jednak, że intencją dojścia do tego rodzaju modlitwy nie powinna być nigdy chęć doznania duchowej ekstazy, gdyż - mówiąc współczesnym językiem - w życiu duchowym nie chodzi o emocjonalne fajerwerki, a o zjednoczenie z Bogiem' – dodaje Sylwia, dzieląc się swymi osobistymi refleksjami na temat mechanizmu „przeżywania pustki'.

Projekt sfinansowali obserwatorzy bloga, a wideo do pieśni zrealizowano na Pustyni Judzkiej w Palestynie. Na blogu dostępny jest specjalny film o kulisach realizacji muzyczno-filmowego przedsięwzięcia: https:// www.youtube.com/watch?v=vy1KlcOSXKk&t=31s Pieśń można odsłuchać w serwisie YouTube oraz na platformach streamingowych: https:// www.youtube.com/watch?v=_dyOBgHx9qk

Sylwia i Yousef Hazboun są polsko-palestyńskim małżeństwem. Wspólnie tworzą bloga „Dzisiaj w Betlejem'. Hazboun nie jest z wykształcenia muzykiem, lecz arabistką. „Świat bliskowschodniego chrześcijaństwa pochłonął mnie, kiedy odkryłam jego duchowe bogactwo. I choć uczę się dziś arabskich technik muzycznych, to czuję, że tak naprawdę te wszystkie melodie i słowa grały na dnie mojego serca od zawsze' – powtarza. Na swoim koncie ma już jedną płytę autorską – wydany w ubiegłym roku album „Ojcze Nasz'.

rk / Ustroń / ekai.pl

Coraz powszechniejsze staje się zdejmowanie bądź nieumieszczanie krzyży w szkołach czy przedszkolach publicznych. Czy takie działanie władz ma jakąkolwiek podporę prawną? Czy mimo wniosków rodziców, dzieci czy też nauczycieli, dyrektorzy placówek edukacyjnych mają prawo odmówić ekspozycji symbolu religijnego, jakim jest krzyż? Instytut Ordo Iuris przedstawia obowiązujące w Polsce i w Unii Europejskiej regulacje prawne.

czytaj dalej...

Aleksandra Mrozowska, Instytut Ordo Iuris / Warszawa / ekai.pl

Stolica Apostolska opublikowała wystąpienia prefektów watykańskich dykasterii, którzy w ubiegłym tygodniu podczas wizyty ad limina niemieckich biskupów przedstawili zastrzeżenia do tamtejszej drogi synodalnej. Kard. Luis Ladaria wskazuje przede wszystkim na jeden podstawowy problem, jakim jest brak poczucia przynależności niemieckich katolików do Kościoła powszechnego.

Prefekt Dykasterii Nauki Wiary wymienia też i omawia pięć konkretnych punktów, które budzą niepokój Stolicy Apostolskiej. Pierwszy z nich to sam styl wypowiedzi na drodze synodalnej, gdzie często w sposób ogólnikowy pojawiają się na przykład odwołania do opinii wiernych bądź teologów, których nie można zidentyfikować. Drugie zastrzeżenie dotyczy instrumentalnego wykorzystywania przypadków nadużyć seksualnych, by przeforsować zmiany w samej strukturze Kościoła. W dalszej kolejności kard. Ladaria odnosi się do postulatów dotyczących chrześcijańskiej wizji ludzkiej seksualności. Można odnieść wrażenie, że droga synodalna wszystko chce na tym polu zmienić. Tymczasem w czasach postępującej komercjalizacji ludzkiego życia Kościół powinien zachować postawę profetyczną, ukazując, że jednym z konstytutywnych aspektów człowieka jest rodzicielstwo. Kolejne zastrzeżenia Stolicy Apostolskiej do niemieckiej drogi synodalnej dotyczą roli kobiety. Jak zauważa kard. Ladaria wszystko wydaje się być zredukowane do stwierdzenia, że Kościół nie respektuje godności kobiet, ponieważ nie dopuszcza ich do święceń. Tymczasem w tym wypadku istotą sprawy nie jest to, czy Kościół dopuszcza kobiety do kapłaństwa, ale czy w ogóle jest do tego uprawniony.

Na zakończenie prefekt watykańskiej dykasterii wskazuje też na problem deprecjonowania samego magisterium Kościoła, a w szczególności posługi biskupów. Dodaje, że wszystkie te kwestie powinny być rozważone we wspólnocie Kościoła powszechnego i w jedności z Następcą św. Piotra.

Radio Watykańskie / Watykan / ekai.pl

Dwudniowe spotkanie Fundacji Maksymiliana Kolbego, która jest wspólnym dziełem Konferencji Biskupów Niemiec i Polski rozpoczęło się dziś w Berlinie. W programie spotkania przewidziano m.in. zwiedzanie niedawno powstałego w Berlinie Centrum Dokumentacji: Ucieczka, Wypędzenie, Pojednanie.

W drugim dniu przewidziano obrady. Zostanie przedstawiona m.in. działalność Fundacji w roku 2021 oraz omówione zostaną dalsze perspektywy aktywności Fundacji na rzecz pojednania na fundamencie przebaczenia w kontekście aktualnej sytuacji w Europie. W działalności Fundacji ważne jest „świadectwo pojednanych', a więc Kościoła katolickiego w Niemczech i w Polsce, i społeczeństw tych krajów. M.in. w tym celu organizowane są warsztaty dla młodych z różnych krajów europejskich, które odbywają się od 13 lat na terenie b. niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Fundacja prowadzi również działalność w kilku krajach na Bałkanach, m.in. w Albanii starając się prowadzić ludzi do spotkania, dialogu i pojednania. Angażuje się również na rzecz ofiar niesprawiedliwości i przemocy. Fundacja będzie też odczytywała nowe wezwanie, wynikające w wojny na Ukrainie.

Episkopat Niemiecki reprezentuje w Fundacji abp Ludwig Schick (Bamberg) a Konferencję Episkopatu Polski metropolita katowicki abp Wiktor Skworc. Obaj uczestniczą w jej pracach od 2007, kiedy Fundacja powstała. W jej pracach uczestniczy także ks. Jarosław Mrówczyński, zastępca sekretarza generalnego KEP.

tk / Katowice / ekai.pl

Choć edukacyjne propozycje Edmunda Bojanowskiego narodziły się przed wieloma dziesiątkami lat, to nie tylko wciąż zachowują aktualność, ale także współgrają z edukacyjną misją Kościoła – podkreślił o. prof. Andrzej Wodka CSsR, prezydent AVEPRO – watykańskiej agencji ds. jakości kształcenia akademickiego. Na KUL 22 listopada 2022 roku odbyła się kolejna konferencja poświęcona myśli pedagogicznej błogosławionego, która również dziś stanowi inspirację dla wielu ludzi na całym świecie zaangażowanych w proces edukacji młodego pokolenia.

Zdaniem o. prof. Andrzeja Wodki, prezydenta AVEPRO – Agencji Stolicy Apostolskiej ds. Oceny i Promocji Jakości Kształcenia na Uniwersytetach i Wydziałach Kościelnych oraz prezesa Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie, propozycje edukacyjne Bojanowskiego współgrają z aktualną wizją edukacyjnej misji Kościoła, którą możemy odnaleźć w nauczaniu papieża Franciszka. Zakłada ona integralne wychowanie człowieka, które ma prowadzić do konkretnego zaangażowania w realizację dobra, piękna i prawdy. Tę samą intuicję posiadał wiele lat temu Edmund Bojanowski. - Całościowa troska błogosławionego o edukację człowieka jest odpowiedzią na intuicję, że rozwój człowieka musi być wielowymiarowy – zauważa ojciec profesor. Podobnie uważa papież, który zwrócił się do środowisk akademickich z apelem, aby nabywana wiedza przynosiła również efekt w postaci formacji m.in. do międzyludzkiej solidarności. Jednym z przejawów realizacji takiego podejścia jest realizowany przez uniwersytety katolickie z całego świata, w tym również KUL, projekt Service Learnig, którzy łączy edukację z zaangażowaniem społecznym. W ramach programu studenci zdobywają wiedzę i doświadczenie związane z ich programem edukacyjnym, równocześnie biorąc udział w przedsięwzięciach, które mają realny wpływ na świat poza uczelnią. O. Wodka zwrócił również uwagę, że propozycje Bojanowskiego stanowią alternatywę wobec współczesnych trendów ukierunkowujących człowieka przede wszystkim na dobrobyt i konsumpcję.

- Chociaż Bojanowski był praktykiem to w swoich notatkach pozostawił wiele wskazań, które umożliwiają rekonstrukcję myśli pedagogicznej Błogosławionego i opracowanie pomocy metodycznych – podkreśla badaczka tej myśli s. dr hab. Maria Opiela, prof. KUL. Przypomniała, że badania nad myślą Bojanowskiego oraz nowatorskim charakterem jego działalności religijnej i społecznej prowadzone są na KUL od kilkudziesięciu lat. W ostatnich latach przygotowano m.in. interdyscyplinarne opracowanie i edycję notatek oraz dostępny w kilku wersjach językowych program wychowania przedszkolnego według koncepcji pedagogicznej Błogosławionego. Wydany został także „Katechizm według Edmunda Bojanowskiego', a dzięki współpracy z Centrum Medialnym KUL zostały przygotowane, także w kilku językach, pomoce metodyczne audio i video.

Jak podkreślił prorektor KUL ds. misji i administracji ks. prof. Mirosław Sitarz, badania i popularyzacja myśli Bojanowskiego doskonale wpisują się w misję uniwersytetu katolickiego, który od ponad 100 lat służy pomocą rodzinie w integralnym kształtowaniu człowieka w duchu Deo et Patriae.

Z kolei ks. dr hab. Andrzej Kiciński, prof. KUL zwrócił szczególną uwagę na przydatność „Katechizmu według Edmunda Bojanowskiego' w rodzinach, które są miejscem przekazywania żywej wiary. - Katechizm, który przedstawiamy, to narzędzie, które ja bym zatytułował: Porozmawiaj z dzieckiem w rodzinie. To jest aktualne przesłanie Bojanowskiego - dodał. Dodał, że dziś katechetyczna komunikacja wiary musi dotykać wszystkich sfer człowieka: rozumu, woli, emocji, zmysłów. Zwrócił uwagę, że współcześnie komunikacja treści dokonuje się przede wszystkim przez przekaz wizualny, któremu towarzyszy słowo. - Dominacja obrazu powoduje przesunięcie akcentów, logosfera ustępuje miejsca ikonosferze - podkreślił, dodając, że w związku z tym dziś potrzebne są nowe formy katechezy, jak katecheza wizualna czy jej obecność w przestrzeni Internetu.

„Katechizm według Edmunda Bojanowskiego', materiały dydaktyczne opracowane na podstawie notatek błogosławionego oraz podręczniki można pobrać bezpłatnie w wersji elektronicznej z Repozytorium Instytucjonalnego KUL: repozytorium.kul.pl, natomiast zapis konferencji jest dostępny na kanale TV KUL w serwisie YouTube.

Bł. Edmund Bojanowski (1814-71) był inspiratorem wielu dzieł wychowawczych, charytatywnych, kulturalnych i religijnych i pedagogiem-praktykiem, który stworzył oryginalną myśl pedagogiczną, uwzględniającą takie idee pedagogiczne, jak m.in: wychowanie religijne, intelektualne, fizyczne, zdrowotne, społeczne, patriotyczne czy wychowanie przez pracę. Jako człowiek świecki założył zgromadzenie zakonne Sióstr Służebniczek Maryi Niepokalanej. Jest uważany za jednego z prekursorów apostolstwa świeckich. 13 czerwca 1999 r. Jan Paweł II zaliczył Edmunda Bojanowskiego do grona błogosławionych, czyniąc go patronem laikatu.

KUL / Lublin / ekai.pl

- Wiara w Kościół jest rzeczą trudną, gdyż obecność Boga w Kościele jest nierzadko przysłonięta naszym ludzkim grzechem, który niszczy jedność z Bogiem, pokój Boży w nas i wspólnotę wiary – mówi bp Andrzej Czaja w wywiadzie dla KAI. Dodaje, że „musimy więc Kościół oczyszczać z tego wszystkiego co uderza w jedność, w świętość, w powszechność i w apostolskość Kościoła. Jakakolwiek rysa na którymś z tych przymiotów Kościoła sprawia, że zaciemniamy prawdę, że Kościół jest Boży'.

W związku z debatą 'Dlaczego wierzę w Kościół?', która odbyła się dziś w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie o godz. 17 z udziałem m. in. bp. Andrzeja Czai i Krzysztofa Zanussiego, przypominamy wywiad, jakiego udzielił nam bp Czaja kilkanaście dni temu.

czytaj wywiad...

Marcin Przeciszewski / Opole / ekai.pl

W ONZ trwają przygotowania do 56. Sesji Komisji ds. Ludności i Rozwoju, która odbędzie się w kwietniu 2023 r. Wydarzenie będzie się skupiać na tematyce populacji, edukacji i zrównoważonego rozwoju. Instytut Ordo Iuris, jako organizacja posiadająca specjalny status konsultacyjny przy Radzie Gospodarczej i Społecznej ONZ, przekazał swoje pisemne stanowisko. Instytut wskazał na nieskuteczność wdrażania ideologicznych treści w dokumentach programowych i politykach ONZ oraz pozytywne rozwiązania stosowane w Polsce w zakresie edukacji oraz zrównoważonego rozwoju. Ordo Iuris podkreślił m.in., że jak pokazują badania, w krajach, gdzie wprowadzono permisywny model edukacji seksualnej typu C, notuje się większy wskaźnik chorób przenoszonych drogą płciową czy przestępstw na tle seksualnym.

56. sesja Komisji ds. Ludności i Rozwoju (CPD) odbędzie się w dniach 10-14 kwietnia 2023 r. Tegorocznym przedmiotem rozważań będzie „Ludność, edukacja i zrównoważony rozwój', które ściśle wiążą się z rozdziałem XI Programu Działania przyjętego przez Międzynarodową Konferencję na temat Ludności i Rozwoju (ICPD) w 1994 r. oraz Celem Zrównoważonego Rozwoju (SDG) nr 4, który dotyczy edukacji. Dokumenty te wskazują m.in., że aby edukacja dotycząca zagadnień ludnościowych była jak najbardziej efektywna, musi rozpocząć się już w szkole podstawowej i być kontynuowana na wszystkich poziomach edukacji formalnej i pozaformalnej, z uwzględnieniem praw i obowiązków rodziców oraz potrzeb dzieci i nastolatków. Tam, gdzie takie programy już istnieją, programy nauczania powinny zostać poddane przeglądowi, zaktualizowane i poszerzone w celu zapewnienia odpowiedniego uwzględnienia takich kwestii, jak „wrażliwość płciowa', „wybory i obowiązki reprodukcyjne' oraz choroby przenoszone drogą płciową, w tym HIV/AIDS.

Organizacje posiadające specjalny status konsultacyjny ECOSOC, w tym Instytut Ordo Iuris, mogą składać stanowiska związane z tematyką najbliższej sesji. W dokumencie przekazanym przez Instytut wskazano, że Międzynarodowa Konferencja nt. Ludności i Rozwoju, która odbyła się w Kairze w 1994 r. i podczas której przyjęto wspomniany „Program Działania', była przełomowym wydarzeniem z punktu widzenia koncepcji praw reprodukcyjnych i seksualnych. Po raz pierwszy w oficjalnym dyskursie międzynarodowym użyto wówczas terminów takich jak „zdrowie reprodukcyjne', „zdrowie seksualne' i „prawa reprodukcyjne'. Ideologiczne spory wokół definicji tych pojęć (w zakres których środowiska feministyczne chciały włączyć tzw. prawo do aborcji) doprowadziły wówczas do tego, że potrzeby kobiet w zakresie macierzyństwa, opieki okołoporodowej czy walki z niepłodnością zostały zepchnięte na margines.

Choć od konferencji w Kairze minęło ponad ćwierć wieku, to problemy takie jak śmiertelność okołoporodowa, liczne komplikacje zdrowotne dotykające kobiety po porodzie, zbyt wysoki odsetek cięć cesarskich i inne interwencje medyczne, do dziś nie zostały w pełni rozwiązane. W zamian Konferencja kairska stworzyła podstawy do promowania aborcji na arenie międzynarodowej poprzez włączenie legalnej aborcji do zakresu usług tzw. zdrowia reprodukcyjnego oraz wprowadzenie terminu „bezpieczna aborcja' rozumianego jako każda legalna aborcja. W ten sposób powstały podwaliny dla żądań legalizacji aborcji, która rzekomo dzięki temu miałaby stać się „bezpieczna'.

Odnosząc się do edukacji, Instytut wskazał, że edukacja seksualna typu C jest znacznie mniej skuteczna niż obecnie stosowana w Polsce edukacja typu A. Założenia programu edukacji seksualnej, takie jak zapobieganie ciążom nastolatek, zmniejszanie zachorowalności na choroby przenoszone drogą płciową, opóźnianie wieku inicjacji seksualnej czy zmniejszanie liczby przestępstw seksualnych, nie są realizowane w krajach, które przyjęły model edukacji seksualnej C. Według danych, w Polsce średni wiek inicjacji seksualnej jest o prawie dwa lata wyższy niż w Niemczech czy Szwecji. Wskaźnik nowo wykrytych przypadków zapalenia wątroby typu C, na 100 tys. osób w 2014 r. w Polsce wynosił 9,3, a w Szwecji 18,5. W obszarze przestępstw seksualnych należy zauważyć, że wskaźnik takich przestępstw, w tym gwałtu, na 100 tys. osób wynosił w 2017 r. w Polsce ok. 8, w Niemczech 42, w Danii 83, w Szwecji 189. Te dane pokazują, że Polska może być przykładem tego, jak edukacja seksualna typu A przynosi pozytywne skutki w wyżej wymienionych obszarach.

'Zarówno kwestie edukacyjne, populacyjne, jak i promocja zrównoważonego rozwoju powinny opierać się na biologii, odpowiedzialności i moralności, które tworzą spójną całość. Polska jest przykładem kraju, który realizuje Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ w sposób oderwany od ideologicznych koncepcji i wspiera zarówno edukację, jak i zdrowie prokreacyjne – przeznaczając odpowiednie środki na opiekę prenatalną matki i dziecka, a także diagnostykę i ochronę zdrowia matek i małych dzieci' – zaznaczyła Anna Kubacka, analityk Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris.

Ordo Iuris / Warszawa / ekai.pl

Byli anglikańscy biskupi, którzy przyjęli wiarę katolicką, ostrzegają katolików, by podczas trwającego obecnie procesu synodalnego nie powielano błędów, jakie doprowadziły do rozkładu Kościoła anglikańskiego. Głos w tej sprawie zabrali ostatnio Gavin Ashenden, były kapelan królowej Elżbiety, oraz ks. prał. Michael Nazir-Ali, były anglikański biskup Rochester.

Gavin Ashenden zauważa, że byli anglikanie mogą służyć cenną pomocą. Przypominają bowiem, że przemiany wprowadzone w ich rodzimej wspólnocie również powoływały się na opinię ludzi, którzy nie znali bądź nie praktykowali wiary. I choć dużo mówiono o potrzebie słuchania Ducha Św., ulegano w istocie duchowi czasów. Ashenden zauważa też, że w procesie synodalnym często wspomina się o wykluczeniu, dzieląc ludzi na wykluczonych i niewykluczonych, czyli na tych, którzy mają władzę bądź zostali jej pozbawieni. Tymczasem z chrześcijańskiego punktu widzenia trafniejsze było by używanie kategorii odnoszących się do wiary niż do władzy. W ten sposób bowiem przenosimy do sfery religijnej modele socjologiczne czy wręcz marksistowskie.

Byli anglikanie przestrzegają też przed zbyt pochopnym odwoływaniem się do sensus fidei fidelium, zmysłu wiary wszystkich ochrzczonych. Mówił o tym na posiedzeniu azjatyckich biskupów ks. Nazir-Ali, do niedawna jedna z czołowych postaci brytyjskiego anglikanizmu. Zauważył on, że ci, którzy są konsultowani w sprawach wiary, sami często potrzebują jeszcze katechezy czy wręcz ewangelizacji. My już widzieliśmy takie chodzenie razem i konsultacje w ramach socjologicznej narracji – pisze z nieskrywanym bólem Gavin Ashenden. Przypomina, że w Kościele anglikańskim doprowadziło to do podziałów, demoralizacji, duchowego zubożenia, teologicznej niespójności, osłabienia wiary i apostazji. Zapewnia też, że byli anglikanie szczerze kochają Kościół katolicki i dlatego chcą, by oszczędzono mu tego losu.

Radio Watykańskie / Londyn / ekai.pl

W Stanach Zjednoczonych toczy się debata na temat procedowanej w Kongresie ustawy, która skodyfikowałby małżeństwa cywilne osób tej samej płci w prawie federalnym, a nie jak dotychczas stanowym. Do jej podpisania dąży prezydent Joe Biden. Przedstawiciele Kościoła wskazują, że może ona stać się realnym zagrożeniem dla ochrony wolności religijnej w tym kraju i doprowadzić do łamania sumień osób wierzących.

Ustawa „Respect for Marriage Act' w procedowanym kształcie zapewnia wprawdzie ochronę organizacji religijnych non-profit, aby nie uczestniczyły w uroczystościach lub celebracjach małżeństw cywilnych osób tej samej płci, jednak jej przeciwnicy, m.in. kard. Timothy Dolan, podkreślają, że to nie wystarczy. Jak wskazuje hierarcha, obecne zapisy nie rozwiązują głównego problemu wynikającego z ustawy. „W każdym kontekście, w którym zaistnieje konflikt między przekonaniami religijnymi a cywilnymi małżeństwami homoseksualnymi, ustawa zostanie użyta jako dowód, że wierzący muszą poddać się interesowi państwa, uznając jednopłciowe związki' – stwierdził kard. Dolan, który stoi na czele Komisji ds. Wolności Religijnej amerykańskiego episkopatu. Arcybiskup Nowego Jorku wskazał, że piekarze tortów weselnych, oparte na wierze podmioty zajmujące się adopcją i opieką zastępczą, pracodawcy i agencje mieszkaniowe szanujące Dekalog są narażeni na większe ryzyko dyskryminacji w ramach nowego ustawodawstwa. Nazwał je „głęboko niepokojącym' i wezwał kongresmenów do „odwrócenia kursu' w tej sprawie.

Nowa ustawa może zostać przyjęta przez Kongres już na początku 2023 roku, a następnie odesłana do prezydenta Bidena, który zapowiada, że ją podpisze. Na poziomie stanowym związki osób tej samej płci są legalne w USA od 2015 roku, kiedy to Sąd Najwyższy zdecydował, iż chroni je amerykańska konstytucja jako jedną z podstawowych wolności.

Vatican News / Nowy Jork / ekai.pl

Jan Paweł II zgodnie z nabywaną wiedzą podjął zdecydowaną walkę z przypadkami wykorzystywania seksualnego dzieci i małoletnich przez niektórych duchownych oraz wprowadził obowiązujące w całym Kościele normy rozliczania tego typu przestępstw – piszą członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski w Stanowisku wobec działań Jana Pawła II odnoszących się do przestępstw seksualnych wobec małoletnich.

Członkowie Rady Stałej KEP podkreślają, że medialny atak na św. Jana Pawła II i jego pontyfikat znajduje swoją przyczynę m.in. w nastawieniu do jego nauczania, wyrażonego chociażby w encyklikach Redemptor hominis i Veritatis splendor, a także w głoszonej przez niego teologii ciała, „co nie odpowiada współczesnym ideologiom propagującym hedonizm, relatywizm i nihilizm moralny'. W dalszej części Stanowiska biskupi zwracają uwagę na konsekwentnie podejmowane przez Jana Pawła II działania w kwestii przeciwdziałania przypadkom wykorzystywania seksualnego małoletnich. Wprowadzony przez Jana Pawła II w 1983 roku nowy „Kodeks Prawa Kanonicznego' jednoznacznie zobligował przełożonych kościelnych do karania sprawiedliwą karą członków kleru, będących sprawcami wykorzystania seksualnego małoletnich, łącznie z wydaleniem ich ze stanu duchownego. Z kolei w 1992 roku Jan Paweł II ogłosił „Katechizm Kościoła Katolickiego', który w art. 2389 stwierdza, że „nadużycia seksualne popełniane przez dorosłych na dzieciach lub młodzieży powierzonych ich opiece' są grzechem, będącym „jednocześnie gorszącym zamachem na integralność fizyczną i moralną młodych, którzy będą nosić jego piętno przez całe życie, oraz pogwałceniem odpowiedzialności wychowawczej'. Biskupi przypominają również, że po wizycie ad limina episkopatu USA w 1993 roku Jan Paweł II napisał w liście do biskupów amerykańskich: „kanoniczne kary, które są przewidziane za niektóre przestępstwa i wyrażają społeczną dezaprobatę wobec zła, są w pełni uzasadnione'. Następnie, w 1994 roku Jan Paweł II wydał indult dla Kościoła w USA, na mocy którego podniósł wiek ochrony osób małoletnich z 16 do 18 lat i wydłużył okres przedawnienia przestępstw wykorzystania seksualnego małoletnich do 10 lat od ukończenia 18. roku życia przez osobę skrzywdzoną. W 1996 roku, Papież wydał podobny indult dla Kościoła w Irlandii – czytamy w Stanowisku.

Biskupi zwracają uwagę, że w 2001 roku Jan Paweł II wydał dokument „Sacramentorum sanctitatis tutela' dla całego Kościoła, który uznaje krzywdę wyrządzoną dziecku w sferze seksualnej za jedno z najcięższych przestępstw kościelnych. Na mocy tego dokumentu Papież ustanowił jurysdykcję Stolicy Apostolskiej nad wszystkimi przypadkami wykorzystania seksualnego małoletnich od momentu uprawdopodobnienia się przestępstwa i nakazał jego zgłoszenie do Kongregacji Nauki Wiary. Odtąd postępowania karne prowadzone w tych sprawach zostały zarezerwowane Stolicy Apostolskiej i po dzień dzisiejszy pozostają pod jej ścisłą kontrolą. „Decyzja ta pokazała, że Jan Paweł II zdał sobie sprawę ze skali i globalnego charakteru kryzysu spowodowanego wykorzystaniem seksualnym dzieci i młodzieży. Ta zmiana w stosowaniu i egzekwowaniu prawa była prawdziwie bezprecedensowa. Z perspektywy czasu widać, że okazała się ona punktem przełomowym w walce Kościoła z przestępstwami seksualnymi we własnych szeregach. W ślad za tymi decyzjami Jana Pawła II Stolica Apostolska zobowiązała wszystkie Episkopaty do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach' – czytamy w Stanowisku. Biskupi przywołują także przemówienie papieża do kardynałów amerykańskich w kwietniu 2002 roku podczas spotkania, które było bezpośrednim następstwem fali ujawnień przestępstw wobec dzieci i małoletnich dokonanych przez osoby duchowne, w wyniku artykułów zamieszczonych w dzienniku „Boston Globe'. Jan Paweł II podkreślił wówczas, że „w kapłaństwie i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby małoletnich'.

„Z przedstawionych działań Jana Pawła II wobec ujawniającego się coraz wyraźniej kryzysu wyłania się obraz Pasterza, który odważnie i zdecydowanie pragnął się z nim zmierzyć, będąc równocześnie świadomy, że kryzys ten może zagrozić zdolności Kościoła do właściwego pełnienia jego misji w świecie' – piszą członkowie Rady Stałej KEP. Podkreślają jednocześnie, iż Papież uważał, że tylko „Kościół, stawiający czoła problemowi wykorzystywania z jasnością i determinacją' może również pomóc społeczeństwu przeciwstawić się pladze przestępstw seksualnych wobec małoletnich i bezbronnych. „Widząc, że wobec tego problemu punktowe odpowiedzi nie są wystarczającym rozwiązaniem, w 2001 roku Papież podjął decydujący krok i zmienił prawo, które stało się narzędziem dla całego Kościoła. Tą zmianą uruchomił proces oczyszczania Kościoła, kontynuowany przez jego następców: papieży Benedykta XVI i Franciszka' – czytamy w Stanowisku Rady Stałej KEP.

stanowisko Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski

BPKEP / Warszawa / ekai.pl