Atanazy urodził się w 295 r. w Aleksandrii. Jak to można wnosić z jego pism oraz z imienia jego brata Piotra, który po nim zasiadł na stolicy aleksandryjskiej, był z pochodzenia Grekiem. Jego młodość przypadła na krwawe prześladowanie Dioklecjana i Galeriusza. Miał dosyć okazji podziwiać męstwo męczenników oddających swoje życie za Chrystusa, nieraz wśród wyszukanych tortur.

W młodym wieku żył w odosobnieniu na pustyni egipskiej, gdzie spotkał św. Antoniego Pustelnika, swego mistrza. Za rządów św. Aleksandra Atanazy w 319 r. został wyświęcony na diakona i pełnił przy biskupie urząd jego sekretarza. Został zaproszony na Sobór Nicejski (325), na którym zajaśniał niezwykłą wymową i wiedzą teologiczną tak dalece, że można powiedzieć, iż przyczynił się w głównej mierze do potępienia przez ojców soborowych Ariusza. Po śmierci biskupa Aleksandra został wybrany jego następcą. Od samego początku jego pasterzowaniu towarzyszyły wielkie wyzwania, które mężnie podejmował. Pięć razy był zmuszony do ucieczki ze stolicy biskupiej albo był usuwany z niej siłą przez arian i ich sprzymierzeńców. Zmarł w nocy z 2 na 3 maja 373 r. Św. Bazyli nazwał go jedynym obrońcą Kościoła w czasach, kiedy szalał arianizm. Atanazy pozostawił po sobie traktaty teologiczne, a w „Żywocie św. Antoniego' dał podwaliny pod koncepcję życia zakonnego.

ekai.pl

1999 - beatyfikacja o. Pio (kanonizacja 16 czerwca 2002 r.)

2002 - wmurowano kamień węgielny pod Świątynię Świętej Opatrzności Bożej w Warszawie

2020 – sakra biskupa pomocniczego archidiecezji przemyskiej Krzysztofa Chudzio.

ekai.pl

Proboszcz parafii katolickiej Matki Bożej Fatimskiej i św. Jozafata Kuncewicza w Szumilinie (diecezja witebska) na Białorusi ks. Andrzej Juchniewicz OMI został 30 kwietnia skazany na 13 lat więzienia. Wyrok nie jest jeszcze prawomocny i ma być zgłoszona apelacja od niego. Ks. Juchniewicz jest drugim kapłanem katolickim w tym kraju, który otrzymał tak surową karę, a jego proces toczył się przy drzwiach zamkniętych, bez dopuszczenia na salę rozpraw środków przekazu i publiczności.

Jako oblat Maryi Niepokalaej jest on nie tylko proboszczem w Szumilinie, ale także przewodniczącym  Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich na Białorusi. Jego parafia jest narodowym sanktuarium fatimskim w tym kraju. Zatrzymano go w maju ub.r. za zamieszczenie w sieci zdjęca z flagami: biało-czerwono-białą niepodległej Białorusi (ale zakazanej tam przez reżym Alaksandra Łukaszenki) i ukraińskiej. Początkowo zarzucano mu 'działalność dywersyjną', a następnie przestępstwa 'przeciw nietykalności płciowej', których miał się rzekomo dopuścić 10 lat temu. Kapłan stanowczo zaprzeczył tym zarzutom oraz mówił o sfabrykowanej sprawie i o poddawaniu go torturom w SIZO (czyli izolatce śledczej – wstępnym aresztowaniu). Również sami wierni oświadczyli, że nie było na niego skarg ani przed laty, ani później.

Na rozprawy przyjeżdżał wiceprzewodniczący Konferencji Biskupów Katolickich Białorusi, biskup witebski Oleg Butkiewicz, który – nie mogąc wejść do sali sądowej – modlił się za więźnia w znajdującej się obok kaplicy. Wyrok nie jest jeszcze pełnomocny, obrona księdza zapowiedziała odwołanie się od niego.

Ks. Juchniewicz jest drugim kapłanem katolickim na Białorusi, który otrzymał surowy wyrok skazujący. 30 grudnia ub.r. Sąd Obwodowy w Mińsku skazał na 11 lat pozbawienia wolności w kolonii o zaostrzonym rygorze proboszcza parafii św. Józefa w Wołożynie schorowanego 64-letniego ks. Henryka Okołotowicza. On także nie przyznał się do winy. Zdaniem obserwatorów sceny politycznej na Białorusi tak ostre wyroki mają zastraszyć miejscowych przeciwników wojny na Ukrainie i krytyków dyktatorskiego reżymu Łukaszenki oraz pokazać, że za tego rodzaju postawę bardzo łatwo można otrzymać oskarżenia polityczne pod jakimkolwiek pretekstem.

RISU, kg / Witebsk / ekai.pl

Również kardynałowie, nie posiadający ze względu na ukończenie 80. roku życia prawa do udziału w konklawe odgrywają aktywną rolę w kongregacjach ogólnych, ponieważ wielu z nich lepiej zna funkcjonowanie Stolicy Apostolskiej i Kolegium Kardynalskiego niż ich młodsi współbracia – zaznacza w rozmowie z kard. Antonio María Rouco Varelą Edgar Beltrán z portalu The Pillar.

88–letni kardynał Antonio María Rouco Varela, emerytowany arcybiskup Madrytu został wyświęcony na kapłana w 1959 r., a w 1964 r. uzyskał doktorat z prawa kanonicznego w Monachium. W latach 1964–1968 wykładał prawo kanoniczne na Uniwersytecie w Monachium, a w latach 1969–1972 na Papieskim Uniwersytecie w Salamance, którego był wicerektorem. W 1976 r. został biskupem pomocniczym Santiago de Compostela, a w latach 1984-1994 arcybiskupem tej diecezji, pełniąc funkcję głównego organizatora Światowych Dni Młodzieży w 1989 r. Następnie został arcybiskupem Madrytu, a w 1998 r. kardynałem. Przeszedł na emeryturę w 2014 r.

czytaj dalej...

st / Watykan / ekai.pl

– Jezus w orędziu przekazanym siostrze Faustynie przypomina, że najważniejszym przymiotem Boga jest Jego miłosierdzie. Nawet dziś niektórym ludziom trudno to przyjąć – mówi dr Ewa K. Czaczkowska, dziennikarka, historyk i autorka wielu książek o siostrze Faustynie i kulcie Bożego Miłosierdzia. W rozmowie z KAI przywołuje historię objawień św. Faustyny, kontrowersje wokół ich przyjęcia, decydującą rolę Karola Wojtyły oraz znaczenie Niedzieli Miłosierdzia Bożego.

Życzenie ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego Jezus przekazał św. Faustynie Kowalskiej już podczas pierwszych objawień w klasztorze w Płocku w lutym 1931 roku. – Chrystus ukazał się Faustynie w postaci, jaką znamy z obrazu „Jezu, ufam Tobie' i prosił o namalowanie takiego wizerunku. Podczas kolejnego objawienia, również w lutym, poprosił o ustanowienie tego święta – tłumaczy dr Czaczkowska. Choć orędzie to dziś znane jest na całym świecie, jego droga do Kościoła była długa i trudna. Jak zauważa badaczka, przesłanie Jezusa spotkało się z początkowym oporem. – Polscy biskupi w 1957 roku wyrazili się negatywnie o kulcie Bożego Miłosierdzia, obawiając się, że przesłoni on kult Serca Jezusowego – wyjaśnia. Zwraca również uwagę na konieczność ostrożności w rozeznawaniu objawień prywatnych oraz na kontekst historyczny: w tamtym czasie w Polsce rozpoczynała się Wielka Nowenna skoncentrowana na kulcie maryjnym. – Samo Miłosierdzie jako przymiot Boga znane było w Biblii, ale w nauczaniu Kościoła zeszło na dalszy plan, ustępując Bożej sprawiedliwości – zaznacza. – Miłosierdzie nie przekreśla sprawiedliwości, ale je przekracza. Jak pisał Jan Paweł II, miłość staje się miłosierdziem, gdy przekracza ścisłą miarę sprawiedliwości, która czasem jest zbyt wąska – przypomina Czaczkowska, odwołując się do encykliki „Dives in misericordia'.

Za rozprzestrzenienie kultu Bożego Miłosierdzia w Kościele powszechnym w ogromnej mierze odpowiada Jan Paweł II.  Karol Wojtyła, jeszcze jako młody kleryk, rozeznał, że orędzie przekazane Faustynie jest dane przez Boga na ten dramatyczny czas. Jako biskup, a później arcybiskup krakowski, zabiegał o zniesienie zakazu kultu, który obowiązywał od 1959 roku. – Gdy zrobił wszystko, co mógł na poziomie lokalnym, został papieżem i rozwinął kult Miłosierdzia na cały świat. Sam mówił, że jego szczególnym zadaniem jako papieża było głoszenie tego orędzia – dodaje. To właśnie Jan Paweł II ogłosił w 2000 roku św. Faustynę Kowalską świętą i ustanowił Święto Miłosierdzia Bożego w całym Kościele. – Trudno nie dostrzec w tym Bożej reżyserii – zauważa dr Czaczkowska. Dziś kult Bożego Miłosierdzia jest najbardziej dynamicznie rozwijającym się kultem religijnym na świecie. Obraz „Jezu, ufam Tobie' znany jest na wszystkich kontynentach, a sanktuaria Miłosierdzia Bożego powstają w kolejnych krajach. – Siostra Faustyna pisała, że kult przejdzie moment zamarcia, po którym nastąpi jego gwałtowny rozwój – i tak się stało – mówi autorka.

Dla siostry Faustyny zadanie przekazania orędzia Jezusa było ogromnym duchowym ciężarem. – Była przerażona ogromem misji, choć nie samym objawieniem – zauważa dr Czaczkowska. – Jednocześnie czuła się umiłowana przez Boga i bardzo odpowiedzialna za ludzi. Miała świadomość, że jeśli nie poznają orędzia o Bożym Miłosierdziu, mogą nie dostąpić zbawienia. W duchowości miłosierdzia podstawą jest ufność i praktyka miłosierdzia wobec bliźnich – przez czyn, słowo lub modlitwę. – Jezus żądał od czcicieli Miłosierdzia jednego aktu miłosierdzia dziennie. Bez ufności nie ma nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia i nie ma dostępu do łask, które są z nim związane – zaznacza autorka. Szczególne znaczenie ma także data Święta Miłosierdzia. Przypada ono ósmego dnia po Zmartwychwstaniu Pańskim, kończąc oktawę Wielkanocy. – To wtedy Jezus objawił się uczniom w Wieczerniku i ustanowił sakrament pokuty, który Jan Paweł II nazwał sakramentem miłosierdzia – mówi.

Orędzie o Bożym Miłosierdziu pozostaje nie tylko znakiem czasu, ale także wezwaniem dla każdego człowieka do nawrócenia, ufności i czynnej miłości wobec innych. – Cały „Dzienniczek' siostry Faustyny opiewa miłość Boga do człowieka. Każdego człowieka – podkreśla dr Ewa K. Czaczkowska.

ar / Warszawa / ekai.pl

W Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Rzymie otwarto wystawę „Pojednanie dla Europy', która poświęcona jest Orędziu biskupów polskich do niemieckich. W tym roku obchodzona jest 60. rocznica wystosowania tego listu. Ekspozycję przygotował Ośrodek „Pamięć i Przyszłość' Centrum Historii Zajezdnia.

W wernisażu wystawy wziął udział abp Józef Kupny – metropolita wrocławski, prof. Wojciech Kucharski, wicedyrektor Ośrodka Pamięć i Przyszłość oraz prof. Hanna Suchocka, była premier. Na wystawie znajdują się kopie dokumentów związanych z pojednaniem. Zobaczyć można rękopis listu biskupów polskich do biskupów niemieckich napisany przez wrocławskiego arcybiskupa Bolesława Kominka, ostateczną wersję orędzia wysłaną przez biskupów polskich do biskupów niemieckich oraz odpowiedź hierarchów niemieckich. „Cieszę się, że mogliśmy zgłębić ideę pojednania tutaj w Wiecznym Mieście, wyjątkowym miejscu. Modlimy się także po śmierci papieża i czujemy tego ducha jedności Kościoła' - mówił abp Józef Kupny, metropolita wrocławski. Prof. Wojciech Kucharski, wicedyrektor Ośrodka Pamięć i Przyszłość, przypomniał, że dokładnie 50 lat temu Paweł VI w Rzymie ogłosił Rok Jubileuszowy, a swoją konstytucję poświęcił właśnie pojednaniu. Z kolei prof. Hanna Suchocka przypomniała, że polityka z lat 60. i 70. była nastawiona na dzielenie, które miało stworzyć Niemcy dobre i złe, czyli wschodnie i zachodnie. „Dlatego pisanie listu do wszystkich biskupów niemieckich przełamywało linię polityczną i koncepcję ówczesnego rządu komunistycznego' – dodała.

Pod koniec Soboru Watykańskiego II biskupi polscy wystosowali orędzie do biskupów niemieckich, w których padło słynne zdanie „przebaczamy i prosimy o przebaczenie'. Autorem tych słów był Bolesław Kominek, arcybiskup wrocławski. Dokument przełamywał pojałtański podział Europy oraz schemat oprawca–ofiara. Orędzie z 18 listopada 1965 r. stanowiło przełomowy gest pojednania po zniszczeniach II wojny światowej. Wysłane zostało przez 34 polskich hierarchów, w tym prymasa Stefana Wyszyńskiego i abpa Karola Wojtyłę, z inicjatywy bpa Bolesława Kominka. Adresaci otrzymali zaproszenie do uczestnictwa w obchodach milenium Chrztu Polski oraz modlitwy o pokój. Orędzie odczytano w kościołach diecezjalnych w dniach 15–16 grudnia 1965 r. na mocy komunikatu Sekretariatu Episkopatu. W Polsce spotkało się ono z gwałtowną krytyką ze strony władz komunistycznych, które obawiały się jakiegokolwiek zbliżenia z Zachodem.

Wystawa będzie prezentowana w Rzymie przez kilka dni. Jej uroczyste otwarcie zaplanowano na 20 maja w Senacie.

Vatican News PL / Rzym / ekai.pl

Marie Noël (1883-1967) – być może jedna z największych poetek chrześcijańskich w historii, z wielką wrażliwością wyraża piękno i nadzieję  związaną z okresem Wielkanocy. Ta prawie zupełnie nieznana w Polsce mistyczka i kandydatka na ołtarze, której proces beatyfikacyjny rozpoczął się we francuskiej diecezji Auxerre  w 2017, jest obecnie na nowo odkrywana w Kościele. Jej życie i twórczość przypomniała 27 kwietnia Solène Tadié – europejska korespondentka amerykańskiej platformy „The National Catholic Register'.

Ta francusko-szwajcarska dziennikarka jest zafascynowana poezją katolicką, do której odnosi słowa Charlesa Baudelaire'a (1821-67), że „każdy zdrowy człowiek może obejść się bez jedzenia dwa dni, ale nie bez poezji'. Jej zdaniem dzieje się tak, gdyż to właśnie poezja  zwłaszcza ta nawiązująca do Psalmów, „uwypukla wewnętrzną ludzką potrzebę piękna i wznosi do Boga nasze dusze'.

Z kolei działający w Tokio polski dominikanin o. Paweł Janociński uważa, iż ta biblijna prostota, „oddająca prawdę, że Bóg «jest prosty» w relacji z kochającym Go człowiekiem, stanowi o wartości poezji francuskiej mistyczki'.

czytaj dalej...

o. jj, kg / Auxerre / ekai.pl

Konklawe, które wybierze nowego papieża, rozpocznie się w środę 7 maja. Decyzję tę podjęli kardynałowie zgromadzeni na swej dzisiejszej kongregacji generalnej w Watykanie.

Do głosowania uprawnieni są wszyscy kardynałowie, którzy w chwili śmierci papieża Franciszka nie ukończyli 80 lat. Spośród obecnych 252 kardynałów dotyczy to 135 purpuratów. Elektorem nie jest także 76-letni kard. Angelo Becciu z Włoch, były prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, który w 2020 roku zrzekł się uprawnień elektorskich i innych prerogatyw przysługujących mu jako kardynałowi. Elektorów z nominacji Jana Pawła II jest 5 (4 proc.), z nominacji Benedykta XVI 22 (16 proc.), a z nominacji Franciszka 108 elektorów (80 proc.).

Nie wiadomo jeszcze, ilu elektorów faktycznie weźmie udział w głosowaniu. Na razie jedynie kard. Antonio Cañizares Llovera z Hiszpanii ogłosił, że nie będzie obecny z powodu złego stanu zdrowia. Ponieważ zarówno dziekan, jak i wicedziekan Kolegium Kardynalskiego przekroczyli już 80. rok życia i nie mogą brać udziału w konklawe, będzie mu przewodniczył dotychczasowy sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin z Włoch. Jest on bowiem obecnie najstarszym nominacją kardynałem-biskupem uprawnionym do udziału w wyborze papieża.

Przed rozpoczęciem konklawe kardynałowie pod przewodnictwem dziekana, kard. Giovanniego Battisty Re odprawią 7 maja rano Mszę św. „pro eligendo Pontifice' (w intencji wyboru papieża). Po południu zgromadzą się w Kaplicy Sykstyńskiej, gdzie złożą przysięgę o zachowaniu tajemnicy konklawe.

Do wyboru nowego papieża potrzebna jest większość kwalifikowana dwóch trzecich. Przewidziane są po dwa głosowania rano i po dwa po południu. Po ewentualnym 33. głosowaniu, które nie przyniosłoby rezultatu, w 34. odbędzie się głosowanie z udziałem jedynie dwóch kandydatów o największej liczbie głosów w głosowaniu 33. Ale i w tym przypadku potrzebne są dwie trzecie głosów, zaś obaj kandydaci nie wezmą czynnego udziału w głosowaniu.

Nazwisko nowego papieża na zakończenie konklawe ogłosi najstarszy nominacją z grona kardynałów-diakonów, tzw. protodiakon, kard. Dominique Mamberti z Francji, dotychczasowy prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej.

W dzisiejszej kongregacji generalnej uczestniczyło ponad 180 kardynałów, w tym nieco ponad 100 elektorów. Wygłosili oni około 20 wystąpień, poświęconych sprawom Kościoła, relacjom ze światem, wyzwaniom i cechom, jakie powinny charakteryzować nowego papieża, by mógł im sprostać.

Jutro członkowie Kolegium Kardynalskiego wysłuchają konferencji o. Donata Ogliariego, benedyktyna, opata z Bazyliki św. Pawła za Murami, którego podczas jednej z ubiegłotygodniowych kongregacji wybrali na jednego z dwóch kaznodziejów, którzy wygłoszą naukę przed rozpoczęciem konklawe. Drugim jest o. Raniero Cantalamessa, kapucyn, były kaznodzieja Domu Papieskiego, który przemówi do kardynałów na rozpoczęcie konklawe. 

Od dziś w związku z przygotowaniami do konklawe, zamknięta dla zwiedzających jest również Kaplica Sykstyńska. Do odwołania nie można też zwiedzać ogrodów watykańskich ani nekropolii Via Triumphalis.

pb, tom, Vatican News, Vatican News PL, azr / Watykan / ekai.pl

W tegoroczną Niedzielę Miłosierdzia Bożego 27 kwietnia Filipiny stały się pierwszym krajem na świecie, który całkowicie poświęcił się Jezusowi dzięki Bożemu Miłosierdziu. W tym wyspiarskim dalekowschodnim  państwie azjatyckim orędzie i nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, nazywane największym ruchem oddolnym w historii Kościoła katolickiego, jest szczególnie popularne. W archidiecezjalnym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w El Salvador koło Cagayan de Oro w prowincji Misamis Oriental w północnej części wyspy Mindanao odbywają się największe na świecie obchody tego święta, przyciągające ponad 57 tys. pielgrzymów z całej Azji.

W 2016 podczas Kongresu Panafrykańskiego w Niedzielę Miłosierdzia Bożego w Rwandzie biskupi z Afryki poświęcili swój kontynent Bożemu Miłosierdziu, ale to Filipiny są pierwszym pojedynczym państwem, które to uczyniło. „Jest to niezwykłe i bezprecedensowe wydarzenie. Nigdy wcześniej w historii świata nie zdarzyło się, aby cały kraj poświęcił się Miłosierdziu Bożemu. Wierzę, że biskupów natchnął Duch Święty, aby prowadzić nasz kraj [przez tę konsekrację] do świętości' – powiedział o. James Cervantes ze Zgromadzenia Marianów Niepokalanego Poczęcia (MIC), oddanego szerzeniu orędzia Miłosierdzia Bożego. W wywiadzie z nim, zamieszczonym 27 kwietnia, amerykańska platforma National Catholic Reporter zwróciła uwagę, że ta śmiała inicjatywa zrodziła się z jednej iskry – jego żarliwego listu do miejscowych biskupów, wzywającego do ogólnonarodowego poświęcenia się Bożemu miłosierdziu. Diecezje zareagowały entuzjastycznie i wkrótce pomysł rozprzestrzenił się lotem błyskawicy.

W ramach konsekracji na wszystkich Mszy św. w całym kraju w Niedzielę Miłosierdzia Bożego odmawiano modlitwę poświęcenia się miłosierdziu Bożemu zamiast ogólnej modlitwy wstawienniczej. „Nie chodzi tu tylko o wypowiedzenie słów modlitwy, ale należy być odpowiednio usposobionym, by zrozumieć, co tak naprawdę znaczy poświęcić się jako naród Bożemu miłosierdziu. W «Dzienniczku» św. siostry Faustyny Jezus mówi: «Zgromadź wszystkich grzeszników z całego świata i zanurz ich w otchłań miłosierdzia mojego»' – przypomniał o. Cervantes. Wyjaśnił, iż „konsekracja oznacza całkowite ofiarowanie się Bogu. Jest to akt całkowitego poddania się Bogu i Jego woli'. Podkreślił, że „jest to bardzo radykalne i bardzo przemieniające, oznacza, że odrzucamy swe egoistyczne plany, wolę i pragnienia, aby móc całkowicie oddać się Bogu'. Dodał, że „robimy to jako naród. Jest to narodowa ofiara z siebie dla Boga'. Kapłan zauważył, iż „istotą konsekracji jest radykalna ufność, o którą Jezus wielokrotnie prosił św. Faustynę w jej objawieniach'. Wskazał, że „jako naród oddajemy się w Twoje ręce, jesteśmy do Twojej dyspozycji. Robimy to, ponieważ tego chce od nas Jezus'. Przytoczył słowa Jezusa z „Dzienniczka św. Faustyny': „Pragnę ufności od moich stworzeń. Dusze, które ufają bezgranicznie, są dla Mnie wielką pociechą, ponieważ wlewam w nie wszystkie skarby Moich łask'. Aby pomóc przygotować Filipińczyków na ten święty moment, zakonnik uruchomił 14-odcinkową serię filmów na stronie Marian Helpers Philippines na Facebooku w celu „formacji całego narodu w ramach przygotowań do narodowego poświęcenia się Bożemu Miłosierdziu'. Podkreślił, jak ważne jest dobre przygotowanie się do konsekracji i unikanie pustych deklaracji.

Orędzie i nabożeństwo do Bożego miłosierdzia zostało nazwane największym ruchem oddolnym w historii Kościoła katolickiego – i jest szczególnie popularne na Filipinach. Odbywają się tam największe na świecie obchody tego święta, a do archidiecezjalnego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w El Salvador na Mindanao przybywa ponad 57 000 pielgrzymów z całej Azji. Dla porównania, Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie przyjmuje 25 tys. pątników z całego świata, a amerykańskie Narodowe Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Stockbridge w stanie Massachusetts, gdzie marianie mają swoją siedzibę, przyjmuje w Niedzielę Miłosierdzia Bożego od 20 000 do 25 000 pielgrzymów.

o. jj / Manila / ekai.pl

Konklawe – łacińskie „cum clave', czyli „pod kluczem' – to wydarzenie naznaczone wielowiekową tradycją i precyzyjnymi przepisami kościelnymi. Obecne zasady zawarte są w konstytucji apostolskiej „Universi Dominici Gregis' ustanowionej przez św. Jana Pawła II w 1996 roku, z późniejszymi poprawkami Benedykta XVI. Jak zatem przebiega konklawe?

Po śmierci lub rezygnacji papieża rozpoczyna się tzw. okres sede vacante. Kardynałowie-elektorzy, czyli członkowie Kolegium Kardynalskiego poniżej 80. roku życia, zbierają się w Rzymie. Kluczowym momentem jest Msza „Pro eligendo Papa' i uroczyste zamknięcie drzwi Kaplicy Sykstyńskiej. Wybór odbywa się w głosowaniu tajnym, w pełnej izolacji od świata. Podczas wielu kolejnych głosowań każdy elektor oddaje głos na jednego kandydata, starannie składając kartę głosowania i wkładając ją do specjalnej urny. By doszło do wyboru papieża, wymagana jest większość co najmniej dwóch trzecich oddanych głosów. Biorąc pod uwagę, że obecnie uprawnionych do udziału w konklawe jest 135 kardynałów-elektorów (choć nie wiadomo czy wszyscy wezmą udział w konklawe), to by dokonać ważnego wyboru biskupa Rzymu, potrzebnych będzie co najmniej 90 głosów.

Jeśli w pierwszym głosowaniu w dniu rozpoczęcia konklawe nie uda się wyłonić papieża, każdego kolejnego dnia odbywają się cztery głosowania – dwa w sesji porannej i dwa w popołudniowej. Dym nad Kaplicą Sykstyńską pojawia się po każdej „sesji głosowań', a nie po pojedynczym głosowaniu. Po każdych trzech pełnych dniach bez rezultatu następuje dzień modlitwy i refleksji. Ten rytm (głosowania - modlitwa) powtarza się aż do osiągnięcia rezultatu lub zastosowania specjalnych procedur. Jeśli po około 33-34 głosowaniach (biorąc pod uwagę dni modlitwy i refleksji jest to czas około dwóch tygodni) żaden kandydat nie zostaje wybrany, kardynałowie ograniczają wybór do dwóch kandydatów, którzy uzyskali najwięcej głosów w ostatnim głosowaniu. Nawet wtedy nadal obowiązuje zasada dwóch trzecich głosów – wyjątki od tej zasady zostały wycofane przez Benedykta XVI w 2007 roku.

Najbardziej znanym przykładem wyjątkowo długiego konklawe było to z lat 1268-1271 w Viterbo. Po śmierci papieża Klemensa IV kardynałowie przez niemal trzy lata nie mogli osiągnąć porozumienia. Zdesperowani mieszkańcy miasta dosłownie zamknęli ich pod kluczem, ograniczając racje żywnościowe i usuwając dach budynku, by zmusić do podjęcia decyzji. Dopiero po takich drastycznych środkach wybrano papieża Grzegorza X. Z drugiej strony, Kościół zna też rekordowo szybkie konklawe. W 1503 roku wybór kardynała Giuliano della Rovere, który przyjął imię Juliusz II, zajął zaledwie jedną dobę. Podobnie błyskawiczne było konklawe w 1939 roku, kiedy po zaledwie dwóch dniach wybrano papieża Piusa XII. W czasach współczesnych wybory są najczęściej krótkie: papież Jan Paweł II został wybrany w październiku 1978 roku po ośmiu głosowaniach w trzecim dniu konklawe. Jeszcze szybciej odbył się wybór papieża Franciszka w 2013 roku - wystarczyło pięć głosowań w ciągu dwóch dni. Średnia długość konklawe we współczesnym Kościele wynosi obecnie od 2 do 5 dni.

rl / Warszawa / ekai.pl