Adam Hilary Chmielowski urodził 17 czerwca 1845 r. Gimnazjum ukończył w Warszawie, a studia podjął w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach. Jednak w wieku 17 lat zrezygnował z nauki, aby wziąć udział w powstaniu styczniowym. Ciężko ranny w bitwie, stracił nogę. Wobec groźby zesłania na Sybir zorganizowano mu wyjazd za granicę. Podjął studia malarskie w Paryżu i Monachium. Po ogłoszeniu amnestii w 1865 r. powrócił do kraju.

W 1880 r. nastąpił duchowy zwrot w jego życiu. Został tercjarzem franciszkańskim, a cztery lata później przeniósł się do Krakowa i zaczął zajmować się nędzarzami i bezdomnymi. Z myślą o najuboższych brat Chmielowski założył zgromadzenie braci i sióstr. Zmarł w przytułku, który założył dla mężczyzn, 25 grudnia 1916 r. w Krakowie. Jan Paweł II beatyfikował go w 1983 r. a kanonizował w 1989.

ekai.pl

1793 – w Grodnie rozpoczął się ostatni Sejm Rzeczypospolitej Obojga Narodów

1999 - zakończyła się VII pielgrzymka Jana Pawła II do ojczyzny, podczas której papież odwiedził Jasną Górę, Gliwice i Kraków

ekai.pl

Stolica Apostolska zatwierdziła cud eucharystyczny z 2013 roku w Indiach, gdzie w kościele Chrystusa Króla w Vilakkannur (stan Kerala) na konsekrowanej hostii ukazała się twarz Chrystusa. Nuncjusz apostolski zezwolił także na publiczną adorację.

Cud uznano 11 lat po wydarzeniu, a 31 maja br. zostało to oficjalnie ogłoszone podczas Mszy św., której przewodniczył nuncjusz apostolski w Indiach i Nepalu abp Leopoldo Girelli. Wzięło w niej udział ponad 10 tys. osób. Abp Girelli podkreślił, że to, co wydarzyło się w Vilakkannur może być postrzegane jako zaproszenie do pogłębienia wiary w rzeczywistą obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii.

Jak informuje portal Aleteia, 15 listopada 2013 r. we wspominanej indyjskiej parafii o. Thomas Pathickal podczas odprawiania Mszy św. zauważył twarz Chrystusa na konsekrowanej hostii. Naoczni świadkowie relacjonują, że na hostii powstała plama, która następnie powiększyła się, ukazując twarz Jezusa podobną do tej znanej z Całunu Turyńskiego. Wydarzenie wzbudziło zainteresowanie wielu wiernych, a hostia została przekazana do zbadania, by we wrześniu 2018 r. wrócić do kościoła w Vilakkannur. Następnie po dwóch latach została przekazana do Rzymu do dalszej analizy. „15 listopada 2013 roku, podczas Mszy świętej odprawianej przez ojca Thomasa w tym kościele, Eucharystia ukazała obraz, którego nauka wydaje się nie być w stanie wyjaśnić' – mówił nuncjusz apostolski abp Girelli, podczas Mszy św. 31 maja. Jak dodał, Dykasteria Nauki Wiary nie wyraziła opinii na temat nadprzyrodzonej autentyczności zjawiska jako takiego, ale doceniała jego wartość duszpasterską. Zatwierdziła jego duchowe korzyści, w tym możliwość pielgrzymowania do Vilakkannur.

Kościół katolicki dopuszcza możliwość zaistnienia cudów eucharystycznych. Wiele takich nadzwyczajnych zjawisk już miało miejsce w historii w różnych częściach świata, m.in. w Polsce w Sokółce oraz Legnicy. Nauka Kościoła stwierdza jednak, że tego typu zdarzenia nie są konieczne, bo rzeczywista obecność Jezusa w Eucharystii wynika z natury sakramentu, a nie z nadprzyrodzonych zjawisk. „Prawdziwym cudem jest ten, który każdego dnia trwa w Kościele jako ofiara Krzyża, wspomnienie śmierci i zmartwychwstania Chrystusa – przypomniał nuncjusz apostolski. – To, co wydarzyło się tutaj, w Vilakkannur, można uznać za zaproszenie do pogłębienia naszej wiary w Rzeczywistą Obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii'. Każdy domniemany cud eucharystyczny jest szczegółowo badany, ale nawet jeśli zostanie zatwierdzony przez władzę kościelną wierni nie są zobowiązani do jego przyjmowania. Mają postępować zgodnie ze swoim sumieniem, na ile służy to wzmacnianiu ich wiary, zawsze z poszanowaniem nauki Kościoła.

Dorota Abdelmoula-Viet, Artur Hanula, Vatican News PL / Watykan / ekai.pl

Polska Federacja Ruchów Obrony Życia i Rodziny rozpoczęła starania o wyniesienie na ołtarze prof. Włodzimierza Fijałkowskiego – lekarza, humanisty, niestrudzonego obrońcy życia, a także promotora karmienia piersią, twórcy nowoczesnego podejścia do porodów rodzinnych i rodzicielstwa. Wyjaśniamy, kim był człowiek, którego życie i dzieło mogą stać się świadectwem świętości.

Beatyfikacja lekarza wiernego sumieniu

Na początku czerwca br. przedstawiciele Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia (PFROŻ) spotkali się z metropolitą łódzkim kard. Grzegorzem Rysiem, by przekazać oficjalny wniosek o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego profesora Włodzimierza Fijałkowskiego. W odpowiedzi arcybiskup zadeklarował konkretne działania – powołano osobę odpowiedzialną za wstępne prace związane z oceną zgromadzonych materiałów, świadectw i dokumentów.

Nad przygotowaniem dokumentacji pracuje ks. prof. Mieczysław Różański. Świadectwa o życiu i działalności prof. Fijałkowskiego można przesyłać do Kurii Metropolitalnej w Łodzi. Jak zaznacza PFROŻ, ich liczba systematycznie rośnie – co świadczy o ogromnym wpływie, jaki profesor wywarł na wielu ludzi.

czytaj dalej...

ar / Warszawa / ekai.pl

Nie trzeba rakiet, by wywołać paraliż — wystarczy strach i cisza pustych ulic. „Żyjemy w sytuacji, która zostawia nas także z zapartym tchem, bo nie wiemy, ile pocisków Iran ma jeszcze do wystrzelenia' – mówi franciszkanin, o. Francesco Patton, kustosz Ziemi Świętej, komentując dramatycznie pogarszającą się sytuację na Bliskim Wschodzie po wybuchu nowej odsłony konfliktu Izrael–Iran. Duchowny apeluje do społeczności międzynarodowej o działanie w celu porzucenia drogi wojny i zbrojnej agresji.

W rozmowie z włoską agencją SIR ojciec Patton nie kryje rozczarowania postawą światowych przywódców i ich brakiem realnych działań na rzecz pokoju. „Zamiast deeskalacji wybrano eskalację, zwiększenie liczby toczących się wojen, zaczynanie zamiast kończenia którejś z nich' – stwierdza. Kustosz Ziemi Świętej dodaje z niepokojem, że sytuacja może wymknąć się spod kontroli. „Gdy ogień zostanie podłożony, nie da się go już powstrzymać. Wystarczy podmuch wiatru, by jego płomienie obróciły się w jedną lub drugą stronę, bez żadnej kontroli. A frontów otwartych jest już więcej niż jeden' – przyznaje. Duchowny opowiada o codzienności w pogrążonej w napięciu Jerozolimie. „Panuje klimat upiorny: nikogo nie ma na ulicach, sklepy, urzędy, szkoły są zamknięte. Żołnierze i policjanci są wszędzie, także u wejść do Starego Miasta' – relacjonuje Kustosz Ziemi Świętej. Ważne miejsca kultu miejsca również zostały zamknięte: „Ściana Płaczu jest zamknięta, tak samo bazylika Grobu Pańskiego i Wzgórze Świątynne. Zakazano wszelkich zgromadzeń i demonstracji' – mówi o. Patton. Jak podkreśla, to pokazuje, że wojna przestała być odległa – teraz jej skutki dotykają także mieszkańców Izraela. Nie da się też nie widzieć ofiar i zniszczeń. „Zaczynamy odczuwać skutki wojny, w której nie tylko się uderza, ale też zaczyna być uderzanym. To ma ogromny ciężar' – zauważa. 

W homilii z 13 czerwca, w święto św. Antoniego, o. Patton przypomniał o duchowej broni, jaką jest modlitwa. „Wciąż pokładamy ufność w jej skuteczności. Odnawiamy nasze zawierzenie św. Antoniemu, aby nas chronił, jak chronił w przeszłości i aby chronił mieszkańców tej ziemi. Prosimy, by po tej godzinie ciemności dał nam łaskę kontynuowania naszej misji' – apeluje Kustosz Ziemi Świętej. Duchowny skierował też zdecydowany apel pod adresem wspólnoty międzynarodowej. O. Patton ocenił. że wszyscy powinni zrobić „rachunek sumienia, zaczynając od tych, którzy zasiadają w ONZ'. „Wszyscy powinni jeszcze raz przeczytać Kartę Narodów Zjednoczonych, którą podpisali, i zadać sobie pytanie, dlaczego logika przemocy całkowicie zastępuje logikę dialogu i negocjacji, choćby trudnych' – mówi Kustosz Ziemi Świętej. W jego ocenie brak zejścia ze ścieżki konfliktu zbrojnego może skutkować już nie „III wojną światową w kawałkach', jak mawiał Papież Franciszek, a o realnej, „globalnej III wojnie światowej'.

Karol Darmoros, Vatican News PL / Jerozolima / ekai.pl

Rzecznik Praw Obywatelskich Marcin Wiącek zwrócił się do ministry Edukacji Narodowej Barbary Nowackiej z prośbą o wyjaśnienia dotyczące zmiany przepisów organizujących lekcje religii – wskazując zwłaszcza na wątpliwości dotyczace konstytucyjności podstawy prawnej rozporządzenia oraz ryzyko naruszenia praw nauczycieli religii w związku ze zmniejszeniem liczby godzin nauczania.

RPO w piśmie z dnia 5 czerwca 2025 r. do minister Barbary Nowackiej alarmuje, że obecne przepisy dotyczące organizacji lekcji religii w szkołach publicznych – zawarte w rozporządzeniu MEN z 17 stycznia 2025 r. – budzą poważne wątpliwości konstytucyjne.

Wskazuje, że regulacje te odnoszą się do kwestii z zakresu wolności sumienia i religii (art. 53 Konstytucji RP), które powinny być uregulowane na poziomie ustawy, a nie aktu wykonawczego. Zwraca uwagę na zbyt ogólne upoważnienie ustawowe (art. 12 ust. 2 u.s.o.), które – w jego ocenie – nie spełnia wymogów szczegółowości określonych w art. 92 Konstytucji RP.

'Regulacje prawne określające podstawowe zasady korzystania z tej wolności stanowią tzw. materię ustawową i nie mogą być przekazywane do uregulowania aktem wykonawczym do ustawy. Tym bardziej nie powinno to zatem być rozporządzenie oparte na blankietowym upoważnieniu ustawowym, niezawierającym wytycznych dotyczących treści rozporządzenia. Dlatego też art. 12 ust. 2 u.s.o. budzi zasadnicze wątpliwości konstytucyjne, gdyż przekazuje do uregulowania w rozporządzeniu materie, które powinny znaleźć się bezpośrednio w ustawie. W związku z tym zasadne jest rozważenie, które z uregulowań obecnie ujętych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 12 ust. 2 u.s.o. powinny znaleźć się w ustawie, a które - jako materie niemające bezpośredniego związku z korzystaniem z wolności sumienia i religii - mogą pozostać w rozporządzeniu' – napisał Rzecznik Praw Obywatelskich. 

Podkreślił, że art. 12 ust. 2 u.s.o. jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji wskazując, że artykuł ten 'nie zawiera żadnych wytycznych, którymi powinien kierować się organ wydający rozporządzenie. Także porównanie art. 12 ust. 2 chociażby z innymi przepisami w tej samej ustawie o systemie oświaty pokazuje jasno, że brakuje w nim wyszczególnienia, jakie aspekty powinny zostać uwzględnione w rozporządzeniu w sprawie lekcji religii. W konsekwencji istnieje ryzyko, że wszelkie zmiany dotyczące organizacji lekcji religii mogą być skutecznie kwestionowane, już tylko z tej przyczyny, że upoważnienie ustawowe nie odpowiada standardom z art. 92 ust. 1 Konstytucji'. 

Marcin Wiącek wskazał także, że zmniejszenie liczby godzin religii, niepoprzedzone działaniami dostosowawczymi i osłonowymi, może rodzić wątpliwości w kontekście zasady ochrony pracy wynikającej z art. 24 Konstytucji RP. 

'Rozporządzenie Ministra Edukacji z dnia 17 stycznia 2025 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach wywoła poważniejsze konsekwencje, jako że od 1 września 2025 r. liczba lekcji religii zostaje zmniejszona do jednej w tygodniu. Stowarzyszenie Katechetów Świeckich (SKŚ) szacuje, że liczba świeckich katechetów, którzy stracą pracę na początku nowego roku szkolnego, będzie wyższa niż podawana przez Ministerstwo Edukacji Narodowej liczba 10 tysięcy. Część osób będzie miała drastycznie ograniczony wymiar zatrudnienia' – wskazał RPO.

Zauważył także, że wielu spośród nauczycieli religii nie zdąży zdobyć kwalifikacji do nauczania innych przedmiotów, co może skutkować poczuciem 'dyskryminacji, braku zrozumienia i niedoceniania ich pracy przez społeczeństwo, w szczególności przez władze państwa odpowiedzialne za politykę oświatową'.

W związku z tym RPO poprosił minister Nowacką o ustosunkowanie się do tych kwestii. 

dg/ Warszawa / ekai.pl

W niedzielę 15 czerwca skończy 80 lat emerytowany prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów kard. Robert Sarah, tracąc tym samym prawo do udziału w przyszłym konklawe. Obecnie liczba uprawnionych do tego purpuratów wynosi 133 wśród 251 członków Kolegium Kardynalskiego.

Przyszły kardynał urodził się 15 czerwca 1945 w miejscowości Ourous w dystrykcie Koundara w północno-zachodniej Gwinei koło granicy z Senegalem – w ramach ówczesnej Francuskiej Afryki Zachodniej – na terenie wikariatu apostolskiego (obecnie archidiecezji) Konakry w rodzinie chrześcijańskiej w drugim pokoleniu. Po ukończeniu szkoły w rodzinnym miasteczku w 1957 wstąpił do seminarium duchownego w Bingerville w dzisiejszym Wybrzeżu Kości Słoniowej, ale gdy 2 października 1958 Gwinea jako pierwsza kolonia francuska w Czarnej Afryce uzyskała niepodległość, klerycy z tego obszaru wrócili w 2 lata później do nowo powstałego państwa i studiowali w otwartym tam seminarium w Dixinn. Ale już 15 sierpnia 1961 ówczesny lewicowy rząd prezydenta Sekou Touré znacjonalizował wszystkie szkoły prywatne, łącznie z seminarium. Klerycy kontynuowali naukę na kursach w parafiach.

W 1964 młody alumn uzyskał bakalaureat z teologii i wyjechał na dalsze studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Nancy we Francji, musiał jednak je przerwać z powodu napięć w stosunkach francusko-gwinejskich i swą formację teologiczną uzyskał w seminarium w Sébikotane w Senegalu. Święcenia kapłańskie przyjął 20 lipca 1969 w katedrze w stolicy Gwinei – Konakry, 'po drodze' uzupełniając naukę w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, zdobywając licencjat z teologii oraz z biblistyki we Franciszkańskim Studium Biblijnym w Jerozolimie (1964-74).

Po powrocie do kraju w 1974 pracował duszpastersko w parafiach, w latach 1976-78 był dyrektorem i wykładowcą w seminarium pw. Jana XXIII w Kindia oraz do 1993 pełnił inne funkcje w Kościele lokalnym.

13 sierpnia 1979 Jan Paweł II mianował 34-letniego ks. Roberta arcybiskupem Konakry; sakry udzielił mu 8 grudnia tegoż roku kard. Giovanni Benelli z Florencji. Za swe hasło biskupie przyjął słowa 'Sufficit  tibi gratia mea' (Starczy ci mojej łaski). Nowy hierarcha był wówczas najmłodszym biskupem katolickim na świecie, nazywając go niekiedy żartobliwie 'biskupem-dzieckiem' papieża Wojtyły. Na tym stanowisku abp Sarah piastował wiele ważnych urzędów w Kościele zarówno w swoim kraju, jak i w Afryce, był m.in. przewodniczącym Konferencji Biskupiej Gwinei, episkopatu frankofońskiej Afryki Zachodniej i Katolickiej Federacji Biblijnej Afryki i Madagaskaru.

1 października 2001 papież powołał go na sekretarza Kongregacji Ewangelizacji Narodów, a 7 października 2010 Benedykt XVI mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady 'Cor Unum'. Na konsystorzu 20 listopada tegoż roku papież Ratzinger włączył 65-letniego arcybiskupa kurialnego w skład Kolegium Kardynalskiego. W tym charakterze hierarcha gwinejski wziął udział m.in. w konklawe w dniach 12-13 marca 2013, które wybrało papieża Franciszka. Mianował on 23 listopada 2014 kardynała z Afryki prefektem Kongregacji (obecnie Dykasterii) Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. W dniach 7-8 maja br. kardynał z Afryki uczestniczył w konklawe, na którym wybrano obecnego papieża Leona XIV. 20 lutego 2021 kard. Sarah ustąpił ze stanowiska prefekta Dykasterii Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

Kardynał jest znany ze swej głębokiej tradycyjnej wiary, jest przeciwnikiem różnych 'nowinek' teologicznych i obrońcą prawowierności katolickiej. Na tym tle dochodziło nieraz do napięć i sporów między nim a zwolennikami takich właśnie nowości zarówno w łonie Kurii Rzymskiej, jak i w Kościołach lokalnych. Jest autorem wielu książek i artykułów broniących tradycyjnego nauczania katolickiego w teologii i na płaszczyźnie moralnej.

Obecnie jest 251 kardynałów, w tym 133 elektorów i 118 nie mających prawa udziału w konklawe. Z tych pierwszych 5 powołał św. Jan Paweł II, 21 – Benedykt XVI i 107 – Franciszek a wśród nieelektorów 36 mianował papież-Polak oraz po 41 – jego następca i Franciszek.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Włoch Angelo Acerbi, ur. 23 IX 1925, Argentyńczyk poch. chorwackiego Estanislao Esteban Karlic (7 II 1926) i Ugandyjczyk Emmanuel Wamala (15 XII 1926), najmłodszymi zaś są działający w Australii Ukrainiec Mykoła Byczok (ur. 13 II 1980), Włoch posługujący w Mongolii Giorgio Marengo, (7 VI 1974) i Portugalczyk Américo Manuel Alves Aguiar (12 XII 1973). Najdłuższy staż w Kolegium ma kard. Michael Michai Kitbunchu z Tajlandiii, mianowany 2 lutego 1983 r.

kg/ Watykan / ekai.pl

Tęczowe barwy ideologii LGBTQ są w całej Wielkiej Brytanii wszechobecne. Ale poza pompatycznymi obchodami „Dumy' pojawiają się także pierwsze oznaki odnowy katolickiej – pisze Edward Pentin, europejski korespondent amerykańskiej katolickiej platformy EWTN i watykanista. Podstawą jego przekonania są rozmowy na ten temat m.in. z byłym biskupem anglikańskim, obecnie konwertytą na katolicyzm Gavinem Ashendenem i Thomasem Creanem – teologiem i publicystą dominikańskim.

Pentin przyznał, że mimo sygnałów o odradzającej się wierze większość społeczeństwa angielskiego zdaje się podążać ku przyszłości postchrześcijańskiej, a w czerwcu tendencję tę widać szczególnie wyraźnie. „Niewielu Anglików wie, że miesiąc ten jest tradycyjnie poświęcony Najświętszemu Sercu Jezusowemu, każdy jednak kojarzy, że króluje wtedy demon rozwiązłości seksualnej, zagrażającej zbawieniu dusz, choć mało kto ma świadomość, co to naprawdę znaczy' – stwierdził autor.

Jednocześnie zauważył pewien pożyteczny wymiar tego „Miesiąca Dumy' LGBTQ – pokazuje on mianowicie, „jak bardzo nasz  kraj odciął się od swoich chrześcijańskich korzeni'. Zwrócił uwagę, iż organizowane wówczas „uroczyste pochody celebrujące grzech i hedonizm, zamiast sakramentów, stały się na Wyspach powszechne, podobnie jak wszechobecne symbole poparcia dla ruchu LGBTQ'. Są one obecne, począwszy od sieci supermarketów przez siedziby brytyjskich służb wywiadowczych, po British Museum, a nawet do deseru „crumble', podawanego w Izbie Lordów: tęczowa flaga „Pride' dumnie powiewa niemal wszędzie.

W miniony weekend, z okazji miejskiej „Parady Dumy', King's School w Canterbury – jedna z najstarszych działających do dzisiaj szkół na świecie, założona w 597 roku przez św. Augustyna z Canterbury podczas jego misyjnej wyprawy w celu nawrócenia Anglii – po raz drugi z rzędu wywiesiła tęczową flagę na zabytkowych budynkach przylegających do miejscowej katedry. Obecną nazwę nadał szkole w 1541 Henryk VIII po rozwiązaniu klasztorów. W ubiegłym roku jej uczniowie dekorowali babeczki w stylu „pride', organizowano grillowe przyjęcie „pride party' i pokazywano biograficzny film o Freddiem Mercurym, ikonie homoseksualizmu, który zmarł na AIDS. Bodźcem do tak wszechobecnej „dumy' było powołanie na dyrektorkę placówki lesbijki, której partnerka także wykłada w King's School.

Ale również słynne Kolegium Eton – najznamienitsza szkoła prywatna w Anglii – obchodzi Miesiąc Dumy i inne modernistyczne trendy w imię „równości i inkluzji', a jej dyrektor dumnie nazywa siebie „woke'(przebudzony).

„Taka promocja rozwiązłości i bezwstydu w instytucjach niegdyś cieszących się najwyższym poważaniem byłaby nie do pomyślenia jeszcze dwie dekady temu' – powiedział ks. Ashenden, katolicki konwertyta, teolog i komentator, wychowanek King's School z lat siedemdziesiątych. W tych zmianach dostrzega on przejaw „nowego totalitarnego ruchu politycznego, którego celem jest wykorzenienie chrześcijaństwa'. Nie ulega dlań wątpliwości, że „ci, którzy postanowili wywiesić flagę Pride, wierzą, iż bronią słusznej sprawy, lecz ich moralność świadomie zamierza zastąpić chrześcijaństwo, obecne tu od 597 roku, nowym pogaństwem wychwalającym hedonizm i podziały tożsamościowe'. Zdaniem byłego anglikanina jest to „grupowa psychoza i niemoc intelektualna'.

Współzałożyciel podcastu Catholic Unscripted uważa, że King's School, „zanurzona głęboko w tradycji chrześcijańskiej' przeszła na stronę „neopogańskiego kolektywizmu', co uznał on za osobistą tragedię.

W ubiegłym roku doszło do dwóch skandalicznych „cichych dyskotek' („raves in the nave') w zabytkowej katedrze w Canterbury. Pierwsza odbyła się 3 lutego 2024 i wzbudziła oburzenie, a mimo to 15 sierpnia, w uroczystość Wniebowzięcia Maryi, również wyraził na nią zgodę miejscowy dziekan anglikański, jawny homoseksualista, żyjący ze swym partnerem.

Więcej...

o. jj/ Londyn / ekai.pl

Msza św. w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach będzie centralnym punktem obchodów 100-lecia archidiecezji katowickiej. Eucharystii, która zostanie odprawiona 11 czerwca o godz. 18.30, podczas 401. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, będzie przewodniczył legat papieski, kard. Kazimierz Nycz. 

Polscy biskupi spotkają się w Katowicach na zebraniu plenarnym w związku z przypadającym w tym roku jubileuszem 100-lecia archidiecezji katowickiej. Obrady rozpoczną się we wtorek 10 czerwca. Zanim biskupi zgromadzą się, by podjąć ważne tematy związane z aktualną sytuacją Kościoła w Polsce, legat papieski, Prezydium KEP oraz biskupi katowiccy udadzą się pod krzyż przy katowickiej kopalni Wujek, gdzie o godz. 8.00 zaplanowano modlitwę oraz złożenie kwiatów. Miejsce to upamiętnia 9 górników, którzy zginęli podczas pacyfikacji kopalni 16 grudnia 1981 roku.

Obrady poprzedzi wizyta biskupów w Sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich, tradycyjnym miejscu pielgrzymek stanowych. Mszy św. o godz. 10.00 będzie przewodniczył abp Tadeusz Wojda, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Po wtorkowych obradach, o godz. 19.30, w sali koncertowej Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, odbędzie się koncert jubileuszowy. Współorganizatorem wydarzenia jest Miasto Katowice, obchodzące w tym roku 160. rocznicę nadania praw miejskich.

Ważnym punktem spotkania biskupów będzie Msza św. w katowickiej katedrze, w środę 11 czerwca o godz. 18.30. Eucharystia pod przewodnictwem legata papieskiego, kard. Kazimierza Nycza, to jednocześnie centralny punkt obchodów jubileuszu 100-lecia archidiecezji katowickiej. Poprzedzi ją uroczysta procesja, podczas której zostanie poświęcona figura św. Jacka. Pomnik stanie na kolumnie w odnowionych ogrodach kurialnych.

Rok Jubileuszowy 100-lecia archidiecezji katowickiej rozpoczął się w 23 listopada 2024 roku uroczystymi nieszporami w katowickiej katedrze Chrystusa Króla. Przewodniczył im nuncjusz apostolski w Polsce, abp Antonio Guido Filipazzi. Jubileusz wpisuje się w kontekst ogólnokościelnego Roku Świętego, który zgodnie z wielowiekową tradycją ogłaszany jest w Kościele powszechnym co 25 lat. Istotnym elementem Roku Jubileuszowego 100-lecia archidiecezji katowickiej jest pielgrzymowanie do katedry Chrystusa Króla. Szczegóły związane z jubileuszem można znaleźć na stronie: https://katowice.gosc.pl/Rok-jubileuszowy. Ponadto uruchomiono serwis internetowy poświęcony historii archidiecezji katowickiej: https://katowicka1925.pl.

xrb / Katowice / ekai.pl

O początkach polskich struktur kościelnych na Górnym Śląsku, dwukrotnym wysiedleniu śląskich biskupów z Katowic i o tym, dlaczego Jan Paweł II nie pojawił się w Piekarach Śląskich - mówi w rozmowie z KAI dr Andrzej Grajewski – historyk, autor książek, dziennikarz „Gościa Niedzielnego' i pomysłodawca jubileuszowego portalu katowicka1925.gosc.pl.

Przypominamy treść wywiadu, który pierwotnie opublikowany został w  serwisie KAI  styczniu br.

Tomasz Nocoń (KAI): Rozmawiamy o 100. rocznicy ustanowienia diecezji katowickiej, które miało miejsce w 1925 roku. Trzeba jednak zaznaczyć, że pierwsze kościelne struktury administracyjne na Górnym Śląsku istniały już od 1922 roku. Na czym polegały i kto kierował przygotowaniami do utworzenia diecezji ze stolicą w Katowicach?

Dr Andrzej Grajewski: Jeśli mówimy o pierwszych strukturach na Górnym Śląsku, to trzeba dodać, że chodzi o polskie struktury. Struktura kościelna była tu od wieków, tylko stanowiła część diecezji wrocławskiej. Natomiast zmiany polityczne, czyli powstania śląskie, plebiscyt oraz decyzja Rady Ambasadorów z 20 października 1921 roku , która podzieliła obszar Górnego Śląska, spowodowały, że Kościół wrocławski musiał ustosunkować do nowej sytuacji. Biskup wrocławski kard. Adolf Bertram przeczuwając, że nastąpią zmiany, a jednocześnie chcąc mieć kontrolę nad nimi, stworzył w polskiej części Górnego Śląska delegaturę biskupią. Było to ciało, które nie miało samodzielności. Na jej czele, jako delegat biskupi, stanął ks. Jan Kapica – wybitny kapłan, zasłużony dla polskości. W przeszłości był politykiem partii Centrum, ale zaangażował się w kampanię plebiscytową po stronie Polski. Jednocześnie był lojalny wobec kard. Bertrama.

czytaj dalej...

Tomasz Nocoń (KAI) / Katowice / ekai.pl